جهانی شدن روابط عمومی در عصر اطلاعات و ارتباطات
در عصر انفجار اطلاعات ما با دنیایی چند رسانه ای مواجه هستیم. روابط عمومی در اوایل قرن 20 با پشتوانه های فکری کسانی مثل ادوارد برنیز-هارولد لاسول- واستر لیمپن پا به عرصه حیات اجتماعی گذاشته است و امروزه در کنار مفهوم مهندسی اجتماعی از مفهوم مهندسی وفاق سخن به میان می آید در دنیای امروز حیاتی ترین بخش هر سازمان روابط عمومی آن است. نهادی که هدفش ایجاد کانالهای ارتباطی درون و بیرون سازمان است. یکی از مهمترین نظریه ها در روابط عمومی نظریه میانجی یا واسطه است. این نظریه روابط عمومی را واسطه ای میان مردم –سازمان و مخاطبان می داند- و نقش آن در جایگاه اظهاری، تفسیری، مذاکره، مشورتی و نمایشی قابل بررسی معرفی می کند.
جهانی شدن روابط عمومی
انجمن بین المللی روابط عمومی ایپرا (IPRA) در سال 1997 تحقیقی منتشر کرد که در آن هشت کشور انگلستان- امریکا- آفریقای جنوبی- برزیل- ژاپن- سنگاپور- سوئیس- ایتالیا را مورد مطالعه قرارداد. در آن تحقیق تاثیرات جهانی شدن در اتباطات جمعی بررسی شده و مهمترین وظیفه روابط عمومی در آینده حفظ و بهبود ارزشیابی اجتماعی همراه با ارتباطات جمعی براساس راهبردهای شرکت درنظر گرفته شده است و این واقعیت که رسانه ها هم اکنون تحولات آن سوی مرزها را دریافت می کنند و باید در معادلات منظور شوند – و سپس توافقی همه گیر به وجود آمد که شرکتها به ارتباطات بهبود یافته در حوزه جهانی نیاز دارند.
در عصر جهانی شدن فعالیت روابط عمومی ها گسترش می یابد و این فعالیت ها شامل ارتباط با سرمایه گذار –مدیریت بحران- ایماژ اشتراکی- امور عمومی- موضوعات جمعی در روابط عمومی برای تجارت جهانی خواهد بود.
بنابراین حساسیت بین الملل در مورد روابط عمومی افزایش یافته و نیاز به فهم صحیح از استراتژی جهانی ضروری به نظر می رسد. در این عصر اهمیت روابط عمومی مثل اهمیت رسانه ها فزونی یافته و روابط عمومی به جای این که تنها مجری دستورات باشد رشد کرده و بخشی از فرایند تصمیم گیری تجاری خواهد شد.
آینده روابط عمومی
مفهوم روابط عمومی در حال تغییر است چنان چه سیمون میلر می گوید: مدیران به طور فزاینده در حال ارزشیابی نقشی هستند که روابط عمومی و ارتباطات می تواند در شهرت دائمی آنان داشته باشد. مکانیزم های ارتباطات در حال تغییر است و این تغییر است و این تغییر بازبینی در استراتژی های سنتی رسانه ها را ضروری کرده است.