اصول رهبری اخلاقی

1) مردم گرایی و مردم مداری: یکی از اصول کلیدی و مهم رهبری اخلاقی جهت گیری مردمی نسبت به افراد جامعه و سازمان است. رهبران اخلاقی را رهبرانی مردم گرا توصیف می کنند. مردم گرایی در رهبری اخلاقی منعکس کننده این است که رهبران اخلاقی به طور راستین نسبت به پیروان خودشان دلسوز بوده و به آنها احترام می گذارند، از آنها حمایت قاطعانه کرده و به زیردستان خود اطمینان خاطر می دهند که تا حد امکان نیازهای آن ها را برطرف خواهند کرد(Trevino et al,. 2003).

2) تسهیم سازی قدرت: رهبران اخلاقی به پیروان خود در تصمیم گیری ها حق اظهار و مشارکت پذیر را داده و به ایده ها و طرز فکر آنها گوش می کنند. تسهیم سازی قدرت به پیروان اجازه داده که کنترل بیشتری بر کارشان داشته باشند و موجب می گردد وابستگی پایین تری به مدیران شان پیدا کنند.

3) منصف بودن: رهبران اخلاقی اصولا رهبرانی راست گو، قابل اعتماد و اطمینان، منصف و نوع دوست می باشند. چنین رهبرانی انتخابات عادلانه، منصفانه و ضابطه مند بر اساس اصول اخلاقی را شکل داده و محیط های سازمانی را منصفانه می سازند. رهبران اخلاقی با صادقانه بودن و به صورت منصفانه برخورد کردن با زیردستان از شخص خاصی جانب داری نکرده و در روابط خود تبعیض قائل نمی شوند.

4) پرهیز ازعصبیت: این گزاره به توصیف مضطرب‎بودن، تندخو یا خشن بودن، تکانشی و نگران بودن رهبران اخلاقی می باشد. از نقطه نظر یادگیری اجتماعی حساس و زودرنج و حالت خصمانه داشتن ویژگی هایی می باشند که با الگوهای رهبری جذاب و قابل اطمینان و اعتماد مربوط نیستند. اما در مقابل رهبران اخلاقی الگوهایی نمونه بوده که به ایجاد و حفظ روابط مثبت با پیروانشان توجه دارند. بنابراین می توان نتیجه گرفت که حالت های عصبی رابطه ا ی منفی با سبک رهبری اخلاقی دارد(Trevino et al., 2003).

5) وضوح نقش: رهبران اخلاقی به طرزی شفاف عمل کرده و با ترفیع، تشویق و تخصیص پاداش رفتار اخلاقی را در میان پیروان رواج داده و در ارتباطات خود آشکارا شرکت می کنند. شفاف سازی نقش، به اهمیت شفافیت و روشنی در اهداف عملکردی و انتظارات اشاره دارد. رهبران اخلاقی مسئولیت ها، انتظارات و اهداف عملکردی را روشن می سازند به گونه ای که پیروان می دانند از آن ها چه انتظاری می رود و در چه زمانی عملکردشان به حد انتظار می رسد.

6) نگرانی برای پایداری و ثبات: رهبران اخلاقی خود را در قبال ارتقاء منافع ذی نفعان مسئول می دانند و نگران اثرات رفتار خود بر محیط اطراف از جمله افراد، جامعه و محیط زیست هستند .رهبران با ثبات و پایدار فراتر از منافع شخصی خود عمل کرده و به تاثیر اقدامات خود فراتر از محدوده گروه کاری فکر می کنند و نشان می دهند که نسبت به رفاه جامعه دلسوز هستند(Kalshoven at al,. 2011).

7) صداقت: این مفهوم نشان می دهد که یک شخص چه می گوید و براساس آن چگونه عمل می نماید. رهبران اخلاقی کسانی اند که به وعده های داده شده ی خود عمل و دائما طوری رفتار کرده که می توان به آنها اعتماد کرد و آنها را باور داشت، زیرا آنها طوری رفتار می کنند که مورد انتظار پیروان است.

8) هدایت اخلاقی: رهبران اخلاقی استانداردها و معیارهای اخلاقی در مورد رفتارهای اخلاقی را به روشنی به پیروان خود منتقل می کنند. آن ها زیردستانشان را در تعیین اولویت ها و معضلات اخلاقی که ممکن است به سمت آن سوق پیدا کنند ، هدایت می نمایند. منظور از هدایت اخلاقی پیش بسوی سمت و سوی اخلاقی، توضیح قواعد اخلاقی، ترویج و پاداش رفتار اخلاقی در میان زیردستان می باشد(یزدان دوست و همکاران، 1393).