آغاز بهار علم آموزی و مهم ترین وظیفه ی معلم در قبال دانش آموزان

بسم الله الرحمن الرحیم 

چنانکه در یاد داشت های پیشین اشاره شد ، دانش آموزان مانند مواد خامی در اختیار معلمان و مربیان قرار دارند که استعداد و ظرفیت هرگونه شدن را دارند هم می توانند به انسان های صالح و با شخصیت تبدیل شود که مورد فخر و مباهات قرار بگیرد و مقامش بالاتر از فرشته شود و هم می توانند آن چنان پست و بی شخصیت گردد که درنده خو تر و خطرناک تر از چهار پایان شود .

در این میان نقش پدر و مادر ، و معلم و مربی بسیار برجسته است و یکی از مهم ترین وظیفه معلم و مربی شکوفا ساختن روحیه ای معنویت گرایی و خداشناسی در دانش آموزان است .

ارسطو و ضرورت شکوفا ساختن معنویت گرایی و خداشناسی در دانش آموزان

درباره ضرورت پرداختن نظام تعلیم وتربیت به پرورش ایمان و خداشناسی در متعلمین و دانش آموزان ، ارسطو حکیم بلند آوازه یونان باستان ، سخنان قابل دقت دارد ، او می گوید: :« نباید قناعت بورزیم به این که عقول فرزندانمان را فقط بانورعلم منوربسازیم... بلکه بالاترازهمه این ها، واجب است اصول دین را دردرون آنان که طبیعت به ودیعت نهاده است، برویانیم، آن اصول دین که منشاظهوراعتقادات قوی می شود ومیان انسان وخدا ارتباط ایجاد می کند. قطعا خدا است اول، خدا است وسط، خدا است آخرهمه کائنات ...

ایمان به وجود او(خدا) پایه اساسی همه قوانین است . این عقاید بزرگ وضروری است که باید فرزندان را با فرهنگ آنها تربیت نمود ... این عقاید به سه موضوع برمی گردد : وجود الله، نظاره او برهستی و عدل مطلق او که هیچ تمایلی راه به آن ندارد. انسان بدون این عقاید ، دراین دنیا در تصادف گم می شود...

پس سزاوار است که ازهمان نخستین سالیان عمرفرزندان برای کاشتن بذر این عقاید مقدس در دلهای همه آنان پیشدستی شود... هرتربیتی که دینی نباشد ناقص است وباطل وهردولتی که شهروندانش ازاین اصول بزرگ رویگردان یا ازدیدن آنها نابینا باشند ، آن دولتی است رو به زوال » (ترجمه وتفسیرنهج البلاغه ، ج19 ، ص 293 ).

آری اگر نهال خدا شناسی و خداباوری در وجود شاگردان از طریق تعلیم و تربیت صحیح کاشته ، آبیاری و تبدیل به درخت پربار گردد ، آن زمان است که بسیاری ازمعضلات جامعه حل و زندگی ها سبک و فرهنگ اسلامی را به خود می گیرد .

اهمیت خداشناسی و ایمان مذهبی

از آنجا که آغاز راه دیانت و تدین ، خداشناسی است :«اول الدین معرفته » ( نهج البلاغه ، خطبه 1) و سعادت راستین در گرو دیانت محکم ومتین به دست می آید ؛ پس خداشناسی اساس سعادت انسان است ؛

ازآنجا که نخستین سنگ بنای دانش افزایی و آگاهی نیز ؛ خدا شناسی است :« اول العلم معرفه الجبار »(التوحید ، ص34 )

و ازآنجا که مهمترین مساله و با ارزشترین شناخت و معرفت ها ، مباحث خداشناسی است ، چنانکه امیرمومنان علی(علیه السلام ) شناخت خدارا بالاترین معارف بیان می کند:« معرفه الله اعلی المعارف » ( مواعظ الحکم ،ص 486 ) وامام صادق(علیه السلام ) علم به خدا را برترین عبادت می داند:« افضل العباده العلم بالله » ( حرانی ، 1387 ، 364 )؛ ضرورت خدا شناسی و ارتباط با او ، به خوبی معلوم می شود ؛ لذا برمعلمان و مربیان لازم است که در راستای پرورش ایمان و خداشناسی در افراد تحت تعلیم و تربیت ، کمال توجه را مبذول دارند و کوتاهی در این راه به هیچ وجه قابل بخشش نیست و پیامدهای بسیار خطرناک و غیر قابل جبرانی را ، درپی خواهد داشت .

چنانکه داستایوسکی گفته است:« اگرخدارا از جهان برداریم ، هرکاری برای آدمی مجاز است » ( غرویان ، 1385 ، ص 19 ) این سخنی است بسیار بجا و حکیمانه ؛ زیرا اگر خدا ازمیان برداشته شود هرجنایتی مجاز می شود ! وهرکاری مباح! و... .

باتوجه به ضرورت و اهمیت خدا شناسی و شکوفا ساختن روحیه معنویت گرایی در فرایند تعلیم و تربیت ، و آموزش و پرورش است که :

معلمان الهی براین مطلب تاکید نموده اند. چنانکه پیامبرخدا(صلی الله علیه و آله) فرمود:« هرگاه صاحب فرزند شدی درگوش راستش اذان و درگوش چپ او اقامه بگو » ( حرعاملی ، 1427 ، ج 21 ، ص 406 ) ونیز فرمود:« نخستین کلمه که در زبان کودکان تان می آورید کلمه طیبه لا اله الا الله[توحید] باشد » ( الهندی ، 1413 ، ج 16 ، ص 441 ) امام سجاد(علیه السلام ) دربیان حقوق فرزند برپدر، یکی از حقوق فرزند را خداشناس بارآوردن او بیان می کند:« والدلاله علی ربه »(حرانی ، 1387 ، 582 ) معلم ومربی نیز به عنوان پدر معنوی ، و تعلیمی و تربیتی ، وظیفه و مسئولیت دارد که در راستای خدا شناسی و معنویت گرایی دانش آموزان و متربیان ، نهایت تلاش و برنامه ریزی را داشته باشد .