تنهایی و تنها بودن

و لقد جئتمونا فرادی کما خلقناکم – انعام/ 94

و محققا شما یکایک به سوی ما باز آئید . بدان گونه که اول بار شما را آفریدیم .

***

[او کتاویو پاز]

«تنهایی» از مسائلی است که آدمی همیشه با آن مواجه بوده است. انسان هنگامی که متولد می شود، تنها گام به عرصه هستی می نهد و هنگامی که می میرد و هستی را وداع می گوید، تنها در گور مسکن می گزیند. در فاصله ی تولد تا مرگ نیز تنهایی به عناوین مختلف به انسان روی می آورد.همین امر سبب شده است که برخی تنهایی را «عمیق ترین واقعیت در وضع بشری» بدانند. (1)

***

[خوان ماتوس]

تنهایی چیزی روانشناختی است و از ذهن ناشی می شود و تضعیف کننده است. تنها بودن جسمانی است و تسلی بخش. باید خود را آماده کنیم که در تنهایی با نیرویی مواجه شویم که ما را به زور از زبان دور می کند ، زیرا راهی نیست تا به نحوی مناسب توضیح داد چه خبر است. (2)

***

[تمهبدات – عین القضات]

تا من بمیان خلق باشم با تو

خورشید نخواهم که برآید با تو

تنها ز همه خلق من و تنها با تو

آیی بر من سایه نیاید با تو

***

[سهراب سپهری]

جنگ تنهایی با یک آواز .

رو به آن وسعت بی واژه که همواره مرا می خواند .

***

[یزدانپناه عسکری]

آدمی در تنهایی آواز می خواند، هر کدام از ما یک موجود تنها و منحصر بفرد بوده و به صورت فرد و تنها خلق شده و به تنهایی نیز باید با ابدیت روبرو شویم.

______

1 - دیالکتیک تنهایی؛ او کتاویو پاز، ترجمهء خشایار دیهیمی، لوح فکر،تهران 1831. ص 79

2 – کرانه فعال ص 211 ، 304 ، 305