ترس از خطر ؟ جانکاه تر از خطرات !

ترس از خطر ؟ جانکاه تر از خطرات !

مهندس کاریر می گوید : در جوانی از طرف شرکتی که در آن کار میکردم ، ماموریت یافتم دستگاه تصفیه گاز را در کارخانه شیشه سازی " پیتر بورک " نصب کنم و این طرز تصفیه گاز بی سابقه بود . ماشین را بکار انداختم اما نتیجه ای که تضمین کرده بودم حاصل نگردید .

عدم موفقیت مرا گیج و مبهوت کرد و مثل کسی که با چوب به سرش کوبیده باشند نمیتوانستم افکار خود را متمرکز کنم . معده و تمام دستگاههای داخلی بدنم به وضع عجیبی درهم پیچیده شد و به قدری نگران و ناراحت بودم که نمیتوانستم لحظه ای بخوابم . عقل ، به من نهیب زد که از تشویش کاری ساخته نیست ، روشی را برای مبارزه با نگرانی اتخاذ کردم ، سپس دست به کار شدم و نتیجه ای را که تضمین کرده بودم به بهترین وجهی حاصل شد و آن روش از سه مرحله تشکیل شده بود .

قدم اول : موفقیت خود را بیطرفانه و بدون بیم و هراس تجزیه کردم تا ببینم در صورت عدم موفقیت احتمالی بدترین عواقب آن چه خواهد بود .مطمئنا هیچ کس نمی خواست مرا به زندان انداخته و اعدام کند ولی بیم آن میرفت که کار فعلی خود را از دست بدهم . 

" قدم دوم " پس از آنکه بدترین عواقبی که ممکن بود این امر در بر داشته باشد را در نظر مجسم کردم ، خود را برای تحمل آن در صورت لزوم آماده ساختم . با خود گفتم این عدم موفقیت ، به شهرت من لطمه میزند و ممکن است کارم از دست برود ولی اگر چنین اتفاقی روی دهد من همیشه میتوانم کار دیگری بدست آورم . پس از آنکه بدترین عواقب احتمالی را سنجیده و خود را برای قبول آن حاضر کردم فورا یک حالت عجیبی به من دست داد و چنان قرین آرامش شدم که در روزهای قبل برایم سابقه نداشت .

" قدم سوم " از آن به بعد با خونسردی تمام ، نیرو و قدرت خود را برای پیدا کردن راه چاره بکار انداختم پس از چند بار آزمایش به این نتیجه رسیدم که اگر پنج هزار دلار برای ادوات و بازار اضافی صرف شود مشکل ما به خودی خود حل خواهد شد . همین کار را کردم و منظورمان به خوبی تامین گردید . اگر به نگرانی و تشویش ادامه میدادم هرگز به انجام چنین علمی موفق نمی شدم زیرا با وجود نگرانی ، فکر آدمی آشفته و پریشان می شود و قدرت تصمیم از آدمی سلب میگردد. اما موقعی که خودمان را برای بدترین نتیجه آماده کردیم و در ذهن آن را پذیرفتیم میتوانیم تصورات مبهم را از خود دور کنیم و فکر را در باره ی مشکل خویش متمرکز کنیم .

نتیجه آنکه اگر در موقع نگرانی از نیروی عقل استفاده کنیم ، حالت روحی خود را به درستی تجزیه و تحلیل نماییم ، و مشکل بزرگی که باعث آشفتگی خاطر مان شده تشخیص دهیم سپس تصمیم بگیریم در مقابل آن مشکل ، نیرومندانه مقاومت کنیم و با سختیها و ناگواریهایش بسازیم مشکل بزرگ کوچک می شود ، ترس و اضطراب زایل می گردد و فشار روحی خود بخود پایان می یابد.