طاهره جلالوند
مدرس آموزش خانواده،مشاور تحصیلی و دانش آموخته تاریخ و فلسفه آموزش و پرورش از دانشگاه تهران
39 یادداشت منتشر شدهمهارت های اجتماعی و رویکردها
10 مرداد 1403 - خواندن 2 دقیقه - 201 بازدید
- گرایش به زندگی جمعی یکی از گرایش های ذاتی و فطری انسان است. حیات انسان بدون برقراری روابط اجتماعی قابل تداوم نیست وتوانایی های فردی و اجتماعی در خلال تعامل با دیگران شکل می گیرد.نکته اساسی این است که آیا انسانها با سلیقه وبرداشت ها و نیازهای گوناگون،بدون تربیت و نظارت قادر به زندگی اجتماعی سالم هستند یا باید از تربیت اجتماعی برخوردار گردند و مهارتهای اساسی و مورد نیاز برای نیل به آن را بیاموزند. تجربیات مختلف زندگی انسانها و یافته های مربوط به آن در باره روابط انسانها حاکی از آن است که افراد برای نیل به تعالی و سعادتمندی اجتماعی به رشد و تربیت نیازمندند. آنان زمانی می توانند یک جامعه سالم تشکیل دهند که در برخورد با سایر افراد اجتماع به نیازها و مصالح یکدیگر بیندیشند و به هر میزان که در یک گروه از انسانها این روحیه بیشتر باشد، به همان نسبت؛ وفاق اجتماعی؛ بیشتر به ظهور خواهد رسید. بنابر این جامعه نیازمند انسانهای رشدیافته ای است که ویژگیهایی چون (استقلال،مسولیت پذیری ،شناخت وظایف فردی و اجتماعی،علاقمندی به روابط اجتماعی و مهارت در برقراری این نوع روابط، برخورداری از روحیه همکاری و نوعدوستی،همدلی واهتمام ورزیدن به آن در وقت لزوم،علاقمندی به سلامت اخلاقی جامعه)را در رفتارهای فردی واجتماعی خویش متجلی سازند.
- یادداشت ش 1( مهارتهای اجتماعی و رویکردها)
- یادداشت ش 2 در نوشتار بعدی خواهد آمد