سبکی به نام انعطاف پذیری در تعادل میان کار و زندگی

 در عصر پر سرعت تکنولوژی که به صورت فراگیر برای همه مردم است تعادل بین کار و زندگی یکی از موضوعات اصلی در دستور کار مدیران منابع انسانی اکثر سازمان های چند ملیتی و بزرگ بشمار خواهد رفت. این حتی برای کارمندان در همه جا اولویت اصلی است. اتخاذ تعادل بین کار و زندگی یا برنامه های منعطف، به ویژه در شرایطی که از یک سو تهدیدات اقتصادی بزرگ در کسب وکار وجود دارد و از سوی دیگر فشار خانواده افزایش می یابد، موضوعی بحث برانگیز است.اگرچه سازمان ها در سطح جهانی نیروی کاری را مدیریت می کنند که از نظر فرهنگی بسیار متنوع است، اما با یک چالش مشابه برای مدیریت نیروی کار آگاه تر مواجه هستند که حتی در شرایط سخت اقتصادی، حقوق بیشتر و بیشتری را طلب می کند.حتی خود محیط باعث ایجاد چنین خواسته هایی می شود و بنابراین مدیران باید از نظر رقابتی قادر به رسیدگی به این موضوع باشند.جستجوی مداوم برای راه هایی وجود دارد که افراد را مجبور به انتخاب بین کار و خانواده یا دوستان نکند. در شرکت های چندملیتی، کار به این راحتی که ممکن است برای شرکت های محلی باشد، نیست. مدیران منابع انسانی بین المللی با وظیفه مضاعفی برای درک تفاوت های جمعیتی و فرهنگی مختلف در کشورهایی که سازمان هایشان در آن ها قرار دارند، مواجه هستند.این بدان معنی است که سیاست های منابع انسانی ممکن است مستقیما بین کشورها قابل انتقال نباشد. سیاستی که ممکن است در یک فرهنگ بدون هیچ گونه مقاومتی از سوی کارکنان قابل اجرا باشد، اگر در فرهنگ دیگری اعمال شود، اگر سفارشی سازی انجام نشود، ممکن است با رد شدن مواجه شود.

---