خدمات عمومی نوین

خدمات عمومی نوین فصل جدیدی در ادبیات مدیریت دولتی است. پیدایش این مفهوم ریشه در مسائلی مانند بی توجهی و فاصله سازمان های بخش دولتی از شهروندمحوری، تمرکز صرف مدیران بر اهداف سازمانی و بی توجهی آنان به مسائل و پیامدهای اجتماعی سازمان دارد. در این نظریه در میان نظریه های مدیریت دولتی بر شهروندمحوری تمرکز دارد. این نظریه بر ارزش های مردم سالارانه و شهروندمحوری توسط سازمان های بخش دولتی استوار است.

این نظریه راهکاری جدید برای دستیابی به جامعه مدنی و شهروندان فعال، دیوان سالاری زدایی، کارایی، عدال، پاسخگویی و مسئولیت پذیری است. کوشش بر آن است تا پاسخگویی دولت به شهروندان بیشتر شود. همچنین از رویکردهای مبتنی بر فناوری و دولت الکترونیک استقبال می شود. بسیاری از کشورهای پیشرفته از این رویکرد استقبال کرده اند. مزایای زیادی نیز برای استفاده از آن وجود دارد که در محورهای مختلف قابل بحث است.

بر این اساس در شبه پارادایم خدمات عمومی نوین، به جای این که دولت به عنوان تسهیل کننده و کاتالیزور نیروهای بازار عمل کند، به توانمندسازی آحاد شهروندان و خلق ارزش های مشترک میان آنان می پردازد. به جای این که بر بخش خصوصی اتکا نماید، بر ایجاد ائتلافی از سازمان های دولتی، سازمان های خصوصی و نهادهای مدنی تاکید می ورزد. به جای این که منافع عمومی حاصل جمع و تجمیع منافع شخصی افراد فرض شود، از گفتمان پیرامون ارزش های مشترک حاصل می شود.