خیلی بد است که کسی در اثر نیک و بد ضایع شود

[مولانا جلال الدین محمد بلخی . Jalāl ad-Dīn Muhammad Rūmī]

نیک بد است آنکه او شد تلف نیک و بد - دل سبد آمد مکن هر سقطی در سبد (1)

[یزدانپناه عسکری . Yazdanpanah Askari]

نهایت برداشت ما از « خیر» برای اثبات است و نهایت برداشت ما از «شر» برای نفی است. یعنی چون از نظر خود یک چیز را «شر» می دانیم آن را نفی می کنیم و بالعکس. مثل ارزش و بی ارزشی پرده بکارت در جوامع مختلف.

مولانا در این یک خط شعر دارد می گوید « بیایید از شوره زار خوب و بد بیرون برویم 2» و وجودمان را با حرف چیز کم ارزشی (نیک و بد و ...) پر نکنیم اما چون شاعر ماوراء نحو کلامی است، خود در شعر تناقض آورده که البته تنها در نحو کلام تناقض دارد نه در عمل. از نظر تحت الفظی گفته است خیلی بد است که کسی در اثر نیک و بد ضایع شود (تلف شود) و نباید به نیک و بد توجه کرد و تناقض در اینجا است که شاعر در اول کار از واژه بد کمک گرفته است.

______

1 - مولانا جلال الدین محمد بلخی(مولوی)، دیوان کبیر شمس، 1جلد، طلایه - تهران، چاپ: اول، 1384 –صفحه 360 – غزل 893

2- هشت کتاب ، سهراب سپهری – تهران : انتشارات طهوری 1385- صفحه 174