سیالیت آگاهی

در یک موجود زنده ، آگاهی به صورت دائم ساری و جاری است

و متاسفانه عامل فراموشی و نسیان انسان سایه ی وسیعی برآگاهی و ادراک او می اندازد و بسیاری از اعمال گذشته ی خود را که انجام داده فراموش کرده و حتی انکار می نماید.

بنابراین صرف انکار آگاهی و ادراک فعلی به، آگاهی و ادراک قبلی بی ارزش می باشد ، زیرا به مجرد اینکه آگاهی از نقطه ی A به نقطه ی B منتقل گردد به شرط نگذاشتن بقایا و اثر و ردی در نقطه ی A ، قسمت فعال آگاهی که هم اکنون در نقطه ی B جا گرفته ، نقطه ی A را انکار می نماید و همین امر می تواند به یاد آوردن و یا به یاد نیاوردن یک عمل را توجیه نماید .

بنابراین می توان اطلاق لفظ « روان » به آگاهی را صحیح دانست زیرا روان بر سیالیت آگاهی ( حرکت و سیالیت دائمی از یک نقطه به نقطه ی دیگر . مثلا آگاهی این لحظه و آگاهی لحظه ی بعد ) تاکید ورزیده و از آنجا که آگاهی با حیات پیوسته و عجین است لفظ روح و روان را معادل « انرژی حیاتی و آگاهی » دانست و به واسطه ی آن پس از ترک آگاهی سیال ( روح و روان ) از بدن ، عالم پس از مرگ را ادراک نمود .

یزدانپناه عسکری

1403/3/22