خشونت در محل کار
شغل افراد، فراهم کننده درآمد، چالش ها، روابط و پیامدهای عمیقی برای آسایش جسمی و روحی آنان بوده و نقش قابل توجهی در زندگی شان بر عهده دارد(Mourssi, 2014).در فعالیت های شغلی تنش هایی وجود دارد که ناشی از شرایط سخت کاری بوده و خشونت شغلی یکی از این تنش ها محسوب می شود(مقامی و آقاباباییان، 1392). موضوع خشونت در محل کار، موضوع پیچیده ای می باشد.ممکن است در اشکال مختلف، با دلایل متعدد و در بسیاری از سطوح ظاهرگردد و دیدگاه های متفاوتی نیز در مورد ماهیت آن وجود داشته باشد.با این حال، در سطح پایه، در مورد بدرفتاری سیستماتیک با زیردستان، همکار یا مافوق است که در صورت ادامه یافتن و طولانی شدن، ممکن است باعث ایجاد مشکلات شدید اجتماعی، روانی و روانتنی در فرد هدف شود( Zapf et al,2011).
اینارسن(2009) در مطالعه خود خشونت شغلی را این چنین تعریف می کند: خشونت در محل کار به معنی آزار و اذیت، توهین، محدود کردن اجتماعی یا گذاشتن تاثیر منفی بر وظایف کاری فرد دیگری می باشد. برای این که بتوان فعالیت خاصی را خشونت نامید، روند آن باید مکرر و منظم و در مدت زمان طولانی باشد( Einarsen and Notelaers, 2009).
سه عامل عمده برای پدیده خشونت شغلی وجود دارد:
خشونت مرتبط با کار، خشونت مرتبط با فرد و رفتارهای تهدید آمیز.
رفتارهای فردی شامل نادیده گرفتن، منع و محروم کردن، تحقیر در انظار عمومی، توهین کردن، پخش شایعات یا سخن چینی، فریاد زدن، مزاحم زندگی خصوصی شدن و غیره می باشد. رفتارهای مرتبط با کار شامل محول کردن وظایف غیر قابل انجام، مهلت های غیر ممکن برای اتمام کار، حجم کاری غیر قابل مدیریت، کارهای بی معنی، دریغ کردن اطلاعات به عمد یا دادن اطلاعات مبهم، تهدید هایی در مورد امنیت شغلی و غیره می باشد. رفتارهای تهدیدآمیز نیز تهدید فیزیکی و روانی کارکنان را شامل می شود(Maidaniuc,2015).خشونت محل کار یک مشکل جهانی بوده و شیوع آن به طور روز افزونی در حال افزایش است( LaCivita,2010).مطالعاتی که در زمینه میزان مواجهه با خشونت در کارکنان صورت گرفته است، همگی بیان گر این است که کارکنان از بروز خشونت در محل کار در عذاب می باشند.
از طرفی در یک تقسیم بندی خشونت محل کار را می توان به خشونت فیزیکی (شامل کتک زدن، تیراندازی، لگد زدن، سیلی زدن، هل دادن، گاز گرفتن، نیشگون گرفتن، زخمی کردن با استفاده از اجسام تیز، و تجاوز جنسی و تجاوز جنسی) و خشونت روانی (شامل آزار کلامی، تهدید و آزار جنسی) تقسیم کرد.
تاثیر منفی خشونت بر فرد بیش تر در قالب اختلالات سلامت جسمانی و روانی (برای مثال، استرس، افسردگی، عزت نفس پایین، متهم کردن خود، ترس ها، اختلالات خواب، عدم تمرکز، مشکلات دستگاه گوارش و استخوان و سیستم عضلانی،) و از دست دادن روابط اجتماعی، شغل یا درآمد و تاثیر بر روابط و زندگی خانوادگی، بروز میکند. خشونت بیشتر بر عملکرد و بهره وری سازمان تاثیر منفی می گذارد و اثراتی از قبیل افزایش موارد مرخصی استعلاجی و غیبت بدون دلیل معتبر، کاهش بازگشت به کار، انگیزه و بهره وری پایین، عدم رضایت شغلی، پشتکار و تلاش کم تر و تاثیر منفی بر شهرت و وجهه سازمان دارد( Tambur and Vadi,2009).
با در نظرگرفتن این موارد، معلوم می شود به نفع سازمان است که خشونت در محل کار و عواقب آن را جدی بگیرد و استراتژی هایی را برای اجرای اقدامات ضد خشونت را توسعه دهد(Karatza et al,2016).