رهبری استراتژیک

رهبری استراتژیک می تواند به طور جامع به عنوان سبک رهبری که بر پیامدهای راهبردی و بلندمدت مانند پیامدهای اقتصادی، محیطی، اجتماعی متمرکز است، توصیف شود(سینگ[1] و همکاران، 2023). در واقع رهبری استراتژیک به توانایی یک مدیر برای بیان دیدگاه استراتژیک در سازمان یا بخشی از سازمان و ایجاد انگیزه و ترغیب زیردستان برای تحقق آن چشم انداز اشاره دارد (زکریا، غنی و رادزی[2]، 2023). 

رهبری استراتژیک را می توان به عنوان استفاده از استراتژی های بلندمدت در مدیریت سازمان و کارکنان و توانایی بالقوه برای تاثیرگذاری بر اعضای سازمان و اجرای تغییرات سازمانی نیز تعریف کرد (قاضی[3] و همکاران، 2024). 

از همین رو، این نوع رهبران ساختار سازمانی را ایجاد نموده، و تخصیص و توزیع منابع را در راستای چشم انداز استراتژیک، انجام می دهند (کومکله[4]، 2022). همچنین، رهبران استراتژیک در سازمان بیشتر از سیستم پاداش و تشویق برای تشویق کارکنان مولد برای نشان دادن عملکرد بسیار بهتر برای سازمانشان استفاده نموده و کارکردهایی مربوط به ابداع، ادراک و برنامه ریزی برای کمک به زیردستان در تحقق اهدافشان را مدنظر قرار می دهند (شلوسر[5] و همکاران، 2023). از طرفی، رهبران استراتژیک در یک محیط دائما در حال تغییر بر روی موقعیت ها و سازمان های بیرونی تاثیر گذاشته و منافع سازمان را همراستا با چشم انداز استراتژیک خود درنظر می گیرند (فاوندز و د لا فوئنته-ملا[6]، 2022). 

در نهایت، این نوع رهبران از مهارت های خلاقانه حل مسئله و چشم انداز بلندمدت خود برای کمک به اعضای تیم و سازمان برای دستیابی به اهداف بلند مدت و دستیابی به عملکرد پایدار استفاده می کنند (چپکورگات، کیپکبوت و آئوکا[7]، 2019 ).

[1]. Singh

[2] .Zakariah, Ghani & Radzi

[3] .Ghazi

[4] .Kumkale

[5] .Schlosser

[6] .Faúndez & De La Fuente-Mella

[7] .Chepkurgat، Kipkebut & Auka