عوامل کلیدی محیطی تاثیرگذار بر منابع انسانی سازمان های ورزشی

1- پایین بودن نرخ دستمزدها در سازمان های ورزشی :

کارکنان سازمان های ورزشی از دستمزدهای پایین خود ناراضی بوده، قصد خروج از سازمان را دارند و سازمان های مربوطه اقدامی برای برطرف کردن نارضایتی آن ها انجام نخواهد داد.

2- تهدید سلامت کارکنان :

سازمان های ورزشی نسبت به سلامت کارکنان خود بی تفاوت خواهند بود.

3- آلودگی کلان شهرهای کشور :

سازمان های ورزشی دولتی در سطح سازمانی عالی، به فعالیت خود در کلان شهرها ادامه داده و نسبت به آلودگی هوا بی تفاوت خواهند بود.

4- دولت الکترونیک و ناامنی نظام های اطلاعات :

سازمان های ورزشی نسبت به حفظ امنیت در نظام های اطلاعات خود آگاه نخواهند بود.

5- افزایش تورم :

با افزایش تورم و عدم بهره وری سازمان های ورزشی، بسیاری از سازمان های ورزشی به حالت تعطیلی درخواهند آمد.

6- توسعه بنگاه های زود بازده در بخش ورزش :

سازمان های ورزشی نسبت به ایجاد و توسعه کسب و کارهای کوچک و متوسط در حوزه ورزش اقدامی انجام نخواهند داد.

7- افزایش مهاجرت(داخلی و خارجی) :

به دلیل پایین بودن جمعیت جوان کشور(درآینده دور)، سازمان های ورزشی در بیشتر رده های شغلی خود مجبور خواهند بود از افراد مهاجر و دورگه غیر متخصص استفاده کنند.

8- افزایش مشارکت زنان :

برخلاف آمارهای ارائه شده مشارکت زنان در سازمان های ورزشی در حد بسیار پایینی آمده است.

9- تغییر در نظام آموزشی :

در آموزش رشته تربیت بدنی و گرایش های آن در دانشگاه های کشور به منظور آماده سازی منابع انسانی سازمان های ورزشی تغییری رخ نداده است.

10- پژوهش های کیفی و کاربردی در سازمان های ورزشی :

سازمان های ورزشی هیچگونه تغییری در نظام پژوهشی خود به سمت پژوهش های کیفی و کاربردی نخواهند داشت.

11- برقراری ارتباط بین دانشگاه و صنعت ورزش :

دانشگاه ها ارتباط بسیار اندکی با صنعت ورزش کشور خواهند داشت.

12- پایین آمدن جاذبه استخدام در سازمان های دولتی ورزشی :

سازمان های ورزشی اقدامات مناسبی برای افزایش جذابیت های استخدام نخواهند کرد.

راهکارهای برون رفت از این مشکلات

1. سازمان های ورزشی با جذب حامیان مالی، سطح دستمزدهای کارکنان خود را به طرز چشمگیری افزایش داده و کارکنان از دستمزدهای خود راضی خواهند بود.

2. سازمان های ورزشی علاوه بر توجه مناسب به بیمه کارکنان، طرح های پیشگیری را از طریق انجام فعالیت های منظم برای کارکنان خود به اجرا درخواهند آورد.

3. سازمان های ورزشی دولتی در سطح سازمانی عالی، کلیه بخش های خود را به طور کامل به شهرهای کوچکتر با شرایط آب و هوایی مناسب منتقل خواهند کرد.

4. سازمان های ورزشی با به کارگیری نرم افزار و سخت افزارها، تعامل با سازمان های اطلاعاتی و آموزش منابع انسانی خود به منظور استفاده ایمن از اطلاعات، شرایط بسیار امنی برای نظام های اطلاعات خود فراهم خواهند کرد.

5. سازمان های ورزشی با ورود به بخش بازار سرمایه(سرمایه گذاری در بازار بورس و فرابورس)، گردش مالی سازمان خود را افزایش خواهند داد به طوری که افزایش تورم برآنها تاثیری نخواهد داشت.

6. سازمان های ورزشی با ایجاد فرهنگ کارآفرینی در بین ذی نفعان خود، حمایت های مالی و فکری و استفاده از افراد متخصص بنگاه های اقتصادی ورزشی بسیاری را ایجاد و توسعه خواهند داد.

7. سازمان های ورزشی با حفظ نیروهای متخصص خود، در صورت کمبود نیروی انسانی از افراد مهاجر متخصص استفاده خواهد کرد.

8. مشارکت زنان در سازمان های ورزشی با توجه به تغییر نگرش جامعه نسبت به زن، به مطلوب ترین حالت خود خواهد رسید.

9. با توجه به تحولات سازمان ها و به تبع آن تغییرات بسیار در نیاز به منابع انسانی، نظام آموزشی کشور در بخش تربیت بدنی و علوم ورزشی به طور قابل توجهی تغییر خواهد کرد.

10. سازمان های ورزشی برای انجام سرح های تحقیقاتی خود، تنها از پژوهش های کیفی و کاربردی استفاده خواهند کرد.

11. دانشگاه های کشور هر ساله با توجه به نیاز صنعت ورزش کشور اقدام به جذب، آموزش و توسعه مهارت های کاربردی دانشجویان خواهد کرد.

12. سازمان های ورزشی با ارائه بسته های حمایتی و تشویقی بسیار جذاب و تغییرات اساسی در جو سازمانی خود، جاذبه های استخدام را حفظ و ارتقا خواهند داد.