سقراط و درسوارهایش

سقراط فیلسوف یونان کلاسیک اهل آتن و یکی از بنیان گذران فلسفه غرب بود. او را نخستین فیلسوف اخلاق در غرب می دانند. او سال 470 پیش از میلاد و در سال 399 پیش از میلاد کشته شد. سقراط نوشته ای از خود به جا نگذاشته است و بیشتر از طریق نویسندگان باستان مانند آنتیستنس، آریستیپوس و آریستوفان و شاگردانش همچون افلاطون و گزنفون به دنیا معرفی شد. «گفتمانهای افلاطون» یکی از جامع ترین نوشته ها راجع به سقراط است که از دوران باستان به جا مانده است؛ هرچند مشخص نیست که تصویری که افلاطون، بهترین شاگرد سقراط، از استادش می دهد تا چه اندازه، درست است. این اثر افلاطون، سهم بسزای سقراط در معرفت شناسی و اخلاق را روشن می کند.

درسواره هایی از سقراط:

هرگاه تمام بلاها و سختی های بشر را در یک جا جمع کنند و در میان مردم تقسیم نمایند، بدبخت ترین مردم چون سهم خود را ببینند، از سهم نخستین خویش راضی شده، لب از شکایت می بندند.

من جز یک چیز، چیز دیگری نمی دانم و آن این است که هیچ نمی دانم.

اگر خاموش باشی تا دیگران به سخنت آرند، بهتر که سخن گویی تا دیگران خاموشت کنند.

ابله ترین دوستان ما خطرناکترین دشمنان هستند.

مردم هر کدام آرزویی دارند؛ یکی مال می خواهد، یکی جمال و دیگری افتخار. ولی به نظر من دوست خوب از تمام اینها بهتر است.