مدیریت شهری و رسالت فراموش شده

مدیریت شهری هدفی بالاتر از تامین رفاه و خدمات دهی به مردم دارد!

این مدیریت با هدف تشکیل جامعه انسانی براساس قسط همراه است!

و برای تشکیل این جامعه ی انسانی، وجود مدیرانی که صرفا بینش های تاریخی و سیاسی و فرهنگی و ... دارند و یا شعارهای سطحی برای تامین رفاه مردم سرمی دهند، کافی نیست.

امیرالمومنین می فرمود: 

لیس امری و امرکم واحدا انی اریدکم لله و انتم تریدوننی لانفسکم.

هدف من و شما یکی نیست. من شما را نه برای خودم و نه برای خودتان، که برای حق می خواهم، در حالی که شما مرا به خاطر خویشتن و منافع خود خواستارید. 

آیا مدیری داریم که اینگونه به فکر رشد انسانها باشد؟!

و یا اصلا مدیری داریم که به این سطح از تفکر و علم و فلسفه رسیده باشد؟!

خدمت به مردم و "شهر"، این نیست که بگوییم؛ "چون فلانی اهل چاپیدن بیت المال نیست" و یا اینکه بگوییم "چون فلانی در جملاتش از رهبری زیاد دم میزند" پس باید به او رای دهیم!

کسی که به شناخت حقیقی و واقعی از فلسفه مدیریت شهری نرسیده و کسی که توانایی کشف و رشد استعدادهای مردم شهر را ندارد، یا کسی که از خودش هیچ استعداد و توانایی و تخصصی ندارد و از تخصص دیگران برای خودنمایی در بین مردم استفاده میکند و کسی که بزرگترین دغدغه اش، "هماهنگ بودن" رنگ لباس و چهره برای جذب رای مردم باشد و در این نوع فرهنگ نادرست و ضدانسانی فوق مدرن انتخاباتی غرق شده باشد، 

آیا می تواند برای رشد استعدادها و رشد معنوی و مادی مردم قدمی بردارد؟!

این سوالی است که نباید گریبان انسان معاصر را رها کند!

اسلام چیزی ورای اینها را برای عرصه مدیریت شهری متصور است؛

مدیر را رها نمیکند، بلکه مسئولیتی فراتر را هم به او اعطا میکند: 

«حتی عن البقاع و البهائم»؛ 

حتی در قبال زمینها و حیوانات...