آلونک سازی؛ به نام مردم و به کام مدیران⁣

ما با پدیده ای کثیف و خطرناک به نام جنون سوداگری مواجهیم!⁣

پدیده ای که در تمام روح و جسم شهر ریشه انداخته و کسی هم نیست که جلودارش باشد!؟⁣

⁣

برای به وجود آمدن این پدیده، عوامل مختلفی دست به دست هم داده اند. در مرحله اول؛ گفتمان مربوط به مسکن را تغییر دادند...⁣

گفتمانی که در ابتدا تحت عنوان حق مسکن شکل گرفته بود و کم کم تبدیل به بازار مسکن شد! و حتی اذهان عمومی هم نگاه کالایی پیدا کردند!⁣

⁣

گام بعدی، تغییر قوانین و قدرت دادن به مدیران شهری بود!⁣

اواخر سال گذشته بود که شهرداری تهران پیشنهاد ساخت مسکن های ٢۵ تا ۴٠متر مربعی را بیان کرد. در ابتدای کار، خیلی ها اعتراض کردند، چرا که این متراژها یک نوع توهین به نهاد خانواده بود!⁣

اما اخیرا خبر رسید که این طرح توسط شهرداری تهیه و به وزارت کشور ارسال شده و برای تصویب نهایی، می بایست در هیات دولت مطرح شود!؟⁣

⁣

آیا این حد از خودکامگی نهاد شهرداری عجیب نیست؟! بدون آنکه مطالعه ای صورت بپذیرد، بدون آنکه به عواقب کار فکر شود، همه چیز بدون نظارت و ارزیابی به مرحله تصویب و مصوبه و اجرا می رسد...! و این نکته را هم اضافه کنید که بعد از هفت سال عدم تولید مسکن توسط دولت، به یک باره انبوه سازان فاتحانه به میدان می آیند و اعلام آمادگی برای ساخت٣میلیون مسکن می کنند...! ⁣

⁣سوداگران به مرحله ای از جنون رسیده اند که از حیاتی ترین نیازهای انسان(همچون مسکن)، به عنوان ابزاری برای افزایش قدرت و ثروت استفاده میک نند! و در نهایت، کاری می کنند که مردم حتی از مسکن٢۵ متری(آلونک) هم استقبال می کنند!⁣

⁣

شهرداری ها، شعار شهر دوستدار کودک سر می دهند! پس حقوق کودک در این فضا کجاست؟!⁣

آسیب های اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی این فضای کوچک مقیاس، قابل تصور نیست و سیاست دولت از اجرای طرحهای اینچنینی، تضعیف و نابودی نهاد خانواده است و بس!