"فرصت از دل بحران»

خشکسالی در نگاه نخست فاجعه ای طبیعی است؛ رودخانه ها خشک می شوند، سدها خالی و زمین ترک خورده به جا می ماند.

 اما در دل همین تصویر تلخ، فرصتی نهفته است که اگر مدیران هوشمندانه عمل کنند، می تواند بخشی از زیرساخت های آبی کشور را نجات دهد یعنی "فرصت بی نظیر لایروبی و احیای سدها" که دهه هاست سدهای ایران با انباشت رسوبات روبه رو هستند.

 رسوب هایی که سال به سال گنجایش ذخیره آب را می بلعند و در سکوت، عمر مفید سدها را کوتاه می کنند. در برخی از سدها، تا چهل درصد از ظرفیت مفید از دست رفته و عملا بخش زیادی از سرمایه ملی زیر گل و لای دفن شده است.

در حالت عادی، لایروبی این سدها زیر آب کاری است بسیار دشوار و پرهزینه؛ اما حالا که سدها خشک یا نیمه خشک اند، امکان برداشت رسوبات با ماشین آلات زمینی، سریع تر، ارزان تر و ایمن تر از همیشه فراهم است.

این یک فرصت فنی و تاریخی است، فرصتی که هر سال تکرار نمی شود.

می توان با برنامه ریزی دقیق مهندسی، کف سدها را پاک سازی، دریچه ها را بازسازی، و ظرفیت ذخیره از دست رفته را بازگرداند.

 اما افسوس که تجربه سال های گذشته می گوید، چنین فرصت هایی معمولا در هیاهوی وعده ها و جلسات بی نتیجه گم می شوند.

اگر گوش شنوایی باشد، امروز زمان اقدام است. می شود از دل خشکسالی، آینده ای پایدارتر ساخت؛ اگر به جای شعار، بیل و نقشه و تدبیر به میدان بیایند.

زمین هنوز امید دارد؛ فقط منتظر مدیریتی است که معنای «فرصت از دل بحران» را بفهمد.