کرامت مقام والای زن از گهواره تا عمل

وقتی سخن از زن به میان می آید سخن از آغاز و استمرار زندگی است، از همان لحظه ای که جهان صدای نخستین گریه ما را می شنود زنی وجود دارد که با آغوشش معنا می بخشد، با نگاهش آرام می کند و با دلش راه را روشن می سازد. کرامت زن، تنها یک عنوان یا شعاری مناسبتی نیست بلکه حقیقتی جاری است که از گهواره آغاز می شود و تا عمق عمل و انتخاب های انسانی ما امتداد می یابد. حقیقتی که در سرزمین مادرمان ایران، قرن هاست در تار و پود فرهنگ، ادب و زندگی مردم جاری است.

زن در جایگاه مادر، نخستین آموزگار بی ادعای زندگی است کسی که بدون آنکه کلمه ای بر زبان آورد مهر را درس می دهد، صبر را معنا می کند و انسانیت را در جان فرزند حک می زند. مادر ستون آرامیست که خانه را نگه می دارد و تکیه گاهی ست که هیچ گاه فرسوده نمی شود، حتی اگر خسته باشد. همچون مادران این سرزمین، که هویت و نجابت ایران را نسل به نسل پاس داشته اند.

زن در مقام همسر، همراه مسیر است و همدمی که پشت صحنه تلاش های ما ایستاده و بی صدا امید می دمد. او شریک فرداهاست کسی که با نگاهش قوت می دهد، با حضورش امنیت می بخشد و با عشقش سخت ترین روزها را قابل تحمل می کند. همان گونه که زنان ایران، شریک فرداهای این سرزمین بوده اند و با استقامت و عشق، امید را زنده نگه داشته اند.

بزرگداشت روز زن، در حقیقت پاسداشت همین پیوستگی زیباست، بزرگداشتی برای تمام لحظه هایی که زن، نه فقط در نام بلکه در عمل و در واقعیت زندگی ما حضور دارد. برای همه آن بخش هایی از زندگی که زن با مهر مادری و با همراهی همسری به آن روح می بخشد و جهان را زیستنی تر می کند و برای زنانی که در سرزمین مادرمان ایران، با مهر و دانایی، جهان را روشن تر ساخته اند.

این روز یادآور آن است که کرامت زن، نه از گهواره آغاز می شود و نه در عمل پایان می یابد، بلکه از گهواره تا عمل جاری و مقدس است، همان گونه که در تاریخ و فرهنگ ایران، جاری و ماندگار بوده است.