وقتی اختلاسگر دیروز، سرمایه امروز می شود به قضاوت در مورد چون فاطمه سپهری هایی،چون امیرحسین موسوی هایی چگونه می توان اطمینان کرد

در جامعه ای که بسیار راحت می توان حق را ناحق کرد؛ اعتماد سر در هواست؛اجرای عدالت حرف مفت است؛ علمی که به عدالت و اخلاق و ساختن جهانی بهتر منتهی نشود تکلیفش مشخص است؛ آنچه می نویسم از سر تکلیف است وقتی چون امیرحسین موسوی ها، فاطمه سپهری ها و...بخاطر دفاع از عدالت در زندانند و بابک زنجانی هایی که خود دستگاه قضا به جرم اختلاس زندانیان کرده اکنون دوباره بر سر کارند و درخور تمجید!!!! این چگونه عدالتی ست که اختلاسگر دیروز سرمایه اقتصادی امروزتان می شود؟! این چگونه معیار قضاوتی ست که هزاران نفر فقط به جرم مطالبه حق محاکمه می شوند گاهی اعدام می شوند وقتی امثال چون بابک زنجانی را بعد از مجرم شناختن اکنون سرمایه می دانید؟! شما که قضاوت تان در این حد سر در هواست چگونه حکم اعدامی را امضا می کنید و اصلا چگونه یه قضاوت تان اعتماد دارید که چنین احکامی صادر می کتید؛ اگر اکبر زنجانی می تواند سرمایه باشد شاید انگشتان آن سارق نگون بختی که شما حکم قطع شان را می دهید هم می توانست بهترین هنرها را خلق کند اگر برایش محیطی سالم فراهم می کردید.در دستگاه قضایی که اگر مجرم سکوت کند تا جرم دیگران آشکار نشود؛ آنگاه مجرم بی جرم شود؛ باید به همه قضاوتهایش، قضاتش به تک تک آنچه که در تاریخ قضاوتش رخ داده شک کرد؛ هیچ یقینی بدون شک و تحقیق قابل دستیابی نیست!