قصد شخصی

قصد شخصی یا اقتدار شخصی ، نیروی همسویی معین درک است که در خدمت هر انسان خواهد بود. قصد شخصی مبین هدایت تقویت شده و سیال و هدفمند نیروی بر آمده از تعقل قلب در سیر تعالی ادراک و یا پالوده شدن درک است.

اراده اسما و صفات حق، ایجاد و فعل در همسویی و جبر درک دنیا برای انسان است، از آنچه اسما حق اراده می کند. (کن فیکون)

اراده درک انسان، قصدیت و فعل است.

تعقل قلب به طور غیرمستقیم توسط نیروی درک، ادراک دنیای روزمره انسان در وضعیت عادی آن را توضیح می دهد. با به کار گیری قصد شخصی (اراده شخصی) انسان مرید حق است و می تواند جبر ناشی از درک را در دیگر مسیرهای صفات حق هدایت و جهت دهی نماید.

این اقتدار شخصی انسان بیانگر تضاد این مسئله است که چگونه نیروی نامعین درک انسان را کنترل می کند و در عین حال نیروی معین درک انسان می تواند آن را کنترل نماید.

____________

اراده Will

مرید Willer

اراده الهی the Will of God

-

مرید (رود): به فتح (ر) طلب کردن. خواستن در اقرب گوید «راده رودا و ریادا: طلبه» اراده به معنی قصد از همین ماده است.

-

جمیل صلیبا : تحت تاثیر اراده، انسان فعلی از میان افعال برگزیده و اجرا میگردد. اراده به معنی ثبوتی علم خداوند است، سوم به معنی صفت زائد بر علم او. فیلسوفانی که میگویند اراده خداوند صفتی زائد بر ذات او نیست، میگویند اراده او عین حکمت او، و حکمت او عین علم اوست، و اراده یک حقیقت ازلی قائم به ذات اوست. (جمیل صلیبا - منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ – ص 127)