آیا محل تولد در درجه بندی اصالت و ارزش انسان نقشی ایفا می کند؟!

چه بسیار انسانهایی را دیده ایم که بسیار به ظواهری چون محل تولد، ظاهر فیزیکی خود، خانواده و.. مفتخر هستند اما انچه مسلم است این است که گرچه بدنیا آمدن در شهری بزرگ، خانواده ای ثروتمند و.... برای انسان امکاناتی فراهم می کند که شاید دیگران از آن بهره مند نباشند اما بخودی خود هیچ ارزشی برای انسان محسوب نمی شود؛ آنچه انسانها را ارزشمند می نماید نه ظاهر شان است، نه محل تولدشان و نه....؛ بلکه دستاوردها و خردمندی و... است که در طول زمان بدست می آورند؛ اما انسانهای ضعیف و بی خرد همیشه سعی می نمایند ضعف ها و کمبودهایشان را در پس ظاهر، محل تولد و... پنهان کنند، آنان چنان به چنین مواردی چنگ می اندازند که انگار راه آرامشی جز آن برای خود نمی یابند و گاهی بخاطر دادن حس ناکافی بودن به دیگران دست به دامان چنین مواردی می شوند؛ چنین انسانهایی وقتی کسی را خردمندتر، موفقتر و. نسبت به خود می بینند تلاش می نمایند تا او را به واسطه بدنیا آمدن در روستایی کوچک یا ایرادی در ظاهر او و... بکوبند فارغ از آنکه چه بسیارند علفها و گیاهان خودرو در زمین های حاصلخیز که هیچ ثمری جز ضرر ندارندو علفها هرگز بخاطر حاصلخیزی زمینشان صاحب ارزش نمی شوند؛ در حالی که اگر درختی دارای محصول فراوان در خاکی نامناسب رشد کند برای همگان تحسین یرانگیز و ارزشمند خواهد بود؛ آنچه مهم است دستاوردهای شخص است و هر چقدر شخص در شرایط سخت تر و در منطقه محرومتر و... به آن دست یافته باشد ارزش کارش را بیشتر می نمایاند، وگرنه به دنیا آمدن در ناف شهری بزرگتر؛ ظاهری زیباتر و ... را حتی حیواناتی چون گربه،کلاغ، کرمهای باغچه و

.. هم می توانند نسبت بهم از آن برخوردار باشند؛ انسانهای دانا و خردمند می دانند چیزهایی همچون محل تولد، ظاهر و ... یصرف خود، هیچ ارزشی ندارند و فقط در حد یک امکان بهتر است که مسئولیت انسان را بیشتر می نماید و لاجرم از دید همگان از انسانی با امکانات بیشتر دستاوردهایی متناسب با امکاناتش انتظار می رود، انسان خردمند وقت و فکر خود را برای مسائل ارزشمندی صرف می نمایند که ارزش داشته باشد؛ انسان آگاه و دانا، در خودش به دنبال ریشه و اصالت می گردد نه در خاک، شهر، ظاهر و....