نقطه استناد انشاء آخرت

[محیی الدین ابن عربی]

بدان! کامل ترین نشاه ی انسان در دنیاست، اما آخرت: هر انسانی از دو دسته، بر نصف در حال است – نه در علم – زیرا هر دسته ای به نقیض و مخالف حال خودش داناست، بنابراین انسان، جز مومن و کافر – هر دو – سعادت و شقاوت، نعیم و عذاب، برخوردار از نعمت و کیفر شونده نمی باشد، از این روی معرفت و شناخت دنیا تمام تر است و تجلی آخرت، اعلا و برتر می باشد، این را نیک بفهم و این قفل را بگشا! ما را در این مقام برای آنکه زیرک و هوشیار است رمزی است و آن لفظ «بشیع شنیع – بد نما و زشت» می باشد که معنایش نیک و بدیع است. (1)

***

[یزدانپناه عسکری]

خودآگاهی کامل انسان بر نصف حال در نشاه ی این دنیا، نقطه استناد بدیع و انشاء آخرت است.

_____________

1 - فتوحات مکیه جلد دوم ، شیخ محی الدین ابن عربی ، ترجمه ، تعلیق ، محمد خواجوی- تهران : انتشارات مولی، 1383 صفحه 72

- [و اعلم ان اکمل نشاه الانسان انما هی فی الدنیا. و اما الآخره فکل انسان من الفرقتین، علی النصف: فی الحال، لا فی العلم. فان کل فرقه عالمه بنقیض حالها. فلیس الانسان الا المومن و الکافر معا: سعاده و شقاء، نعیم و عذاب، منعم و معذب. و لهذا (کانت) معرفه الدنیا اتم، و تجلی الآخره (کان) اعلی. فافهم! و حل هذا القفل.- و لنا (فی هذا المقام) رمز لمن تفطن. و هو لفظه بشیع شنیع، و معناه (حسن) بدیع. (محیی الدین بن عربی، الفتوحات المکیه (عثمان یحیی)، 14جلد، دار احیاء التراث العربی - بیروت، چاپ: دوم، 1994 م. ج2، ص: 221)]