بحران به علاوه یک و ماتریکس تاریخی توسعه نیافتگی ایران

آیا تاکنون به فلسفه هستی، حرکت، تغییر و مفاهیمی از این دست، مانند، ایستایی و پویایی، نظم و در یک نگاه برآیند ، به جهان خلقت از حیث یک سیستم با ویژگی ها و سلسله مراتب سیستمی دقیق شده اید؟. درد آور ترین بخش موضوع آن است که انسان به معنای واقعی و ذاتیش، کمیاب است. در معنای بسیار انسانی، بایستی میان سرعت واکنش و کنش به سمت حداقل میل کند، به معنایی واضح حرکت همراه با تغییر. اما گویی انسان ها، در یک دور باطل ماتریکسی گیر افتاده اند. در تعریف انسان ایرانی، سرعت ادوار با ثبات عدم تغییر، ناشی از تعاملات و روابط غلط قدرت، جامعه بی تفاوت و استبداد پذیر با خصوصیات روان پریشی جمعی، نظام سیاسی مستبد و سلطه طلب، تفکیک جامعه به خودی و غیر خودی را شاهد بوده آیم. فارغ از علل این جدایی همیشگی که گاه، استبداد آب و یا مدل آسیایی استبداد شرقی، گاه استبداد مشروطه و در نهایت برآیند همه اینها را می توان در قالب وضعیت موجود، کوتاه مدت بودن، انباشت بحران ها، ساختار بحران زا و بحران به علاوه یک را می توان عامل مهم گیر افتادن جامعه ایران در یک ماتریکس تاریخی توسعه نیافتگی دانست.این شما از تغییرات تکراری و مشابه که مانند یک سیاهچاله عمل می کند، موجب ایجاد نوعی توهم تغییر، در جامعه شده است. این تغییرات درجا، شکلی از افتادن در ماتریکس و یا توهم تغییر است. قابل توجه اینکه، حرکت در جهت تکامل و توسعه حرکتی همراه با رشد و پیشرفت و توسعه و تکامل باید باشد. یعنی حرکت از یک نقطه و یک یا چند بعد (رشد و پیشرفت) و استمرار آن (توسعه) و سپس انتقال از یک سطح به سطوح بالاتر یعنی تکامل باشد . یعنی حرکت جسمی، کالبدی و روحی جامعه.اما گویی این حرکت ناقص انجامی تکراری به خود گرفته، یعنی ایجاد توهم.

# توهم پیشرفت و توسعه در قالب ماتریکس تاریخی توسعه نیافتگی در ایران

#فلسفه وجودی هستی

# توسعه نیافتگی تاریخی