پاسخ به یک پرسش در مورد مذاکرات ایران و آمریکا؛ «چه خواهد شد؟»

نه شیر، نه خط!

در آخرین ساعات مانده به آغاز مذاکره بین ج. ا.ایران و ا.م.امریکا، دغدغه ی بسیاری از هم وطنان، این است که چه می شود، قرارست روی شیر وش جنگ را ببینیم، یا چرخش سکه، روی صلح و توافق را نمایان می کند؟
برای پاسخ به این پرسش، باید نکاتی را در نظر گرفت:

1.شخصیت بیزینس من ترامپ(که در یادداشت هایی بررسی کردیم) و پرده ی جدید آن که نوسان گیری تعرفه ها عیان شد. بازار بورس ا.م در روزهای نخست اعلام تعرفه ها 2 تریلیون دلار ریزش کرد و درست هنگامی که اعلام کرد "اجرای تعرفه ها را تعلیق می کنم"، 5تریلیون دلار صعود کرد(یعنی 3تریلیون دلار سود خالص). قطعا چنین شخصیتی جنگ را گزینه ی اصلی نمی داند.

2.سابقه ی تهدیدات نظامی ا.م بر علیه ج.ا در خاورمیانه، افق دیگری می گشاید.
در اوایل دهه هشتاد، جدی ترین تهدیدات بر علیه ج.ا در دولت جمهوری خواه و جنگ طلب بوش(که اتفاقا حضور نظامی اش در افغانستان و سایر نقاط جهان تهدیدات وی را جدی نشان می داد) اعلان شد، آن زمان خطر جنگ با توجه به نبود نیروهای هم فکر نظامی محور مقاومت و فقدان این کارت برای مذاکره، بسیار جدی تر از امروز بود، اما جنگ نشد.

3. قطعا پس از دستیابی به یک توافق خوب و دائم در مورد مسئله ی هسته ای ایران، طرف مقابل مذاکره خواهان مذاکره بر سر توان موشکی ما نیز می شود. بنابرین است که شاید می توان گفت ج.ا تمایلی به دستیابی به یک توافق جامع هسته ای را ندارد و ترجیح می دهد که توافقات موقتی برای این موضوع داشته باشد.

4. اولویت مذاکره کنندگان ج.ا احتمالا رسیدن به توافق موقت هم نباشد، اولویت اصلی بر چیدن سایه ی جنگ احتمالی(جنگ را ترامپ نمی خواهد، اما نمی شود گفت احتمالش صفر است) خواهد بود. چرا که توافق موقت زودهنگام، باعث زیاده خواهی های فزون تر آمریکا، از طریق فشارهای عروسش(اسرائیل) در منطقه می شود.

بنابرین، به توجه به تاریخچه ی چالش ها بین ج.ا و ا.م و در نظر گرفتن شرایط موجود، محتمل ترین نتیجه ی مذاکرات چنین خواهد بود:" نه جنگ، نه توافق!" یا بهتر است بگوییم «توافق برای نجنگیدن!»

سال 1382، روحانی و همکارانش در برابر تهدیدهای آمریکا به مذاکره رفتند، تا تیرماه 1394 که برجام حاصل شد، یعنی 12 سال تلاش و فرصت سازی برای یک توافق نسبتا خوب که با توجه به عقلانیت موجود سیاسیون ایرانی، امتیاز زیادی اعطا نشد، اما یک نوسان گیری در اقتصاد و مسئله ی امنیتی شده روابط خارجی ایران اتفاق افتاد. به طوری که دولت نابسامان دهم، در دولت یازدهم و حتی ابتدای دولت دوازدهم، شرایط به سامانی داشت. البته ناجوانمردی ها نمی گذارد ملت یادشان بیاید که دلار و قیمت های لحظه ای دولت دهم، در دولت یازدهم تقریبا ثابت ماند. بعد از خروج ترامپ بود که نرم نرمک اوج گرفت و به وضع امروز رسید.

عده ای نمی خواهند مردم به یاد بیاورند، تا حسنات برجام و توافقات دیگر نمایان نشود. ناجوانمردی می کنند که به این روز افتاده اند! به چه روزی؟ عرض می کنم.

عده ای قلیل یا کثیر، در پوستین دغدغه مندان ملت و میهن، سعی دارند که بگویند ای کاش b2 ها حمله کنند و راحت شویم! این عده به دو قسم تقسیم می شوند: یا سهوا این را می گویند و یا تعمدا.
آن ها که سهوی می گویند و دغدغه دارند، بهتراست تامل بیشتری کنند!
چطور می توانیم چنین چیزی به زبان بیاوریم، در حالی که اگر جنگ در گیرد، جدای تمام خسارات و..، آن سرباز شوربختی که در یک پادگان خدمت می کند و جان می دهد چه گناهی کرده است؟
بماند که ممکن است شروع جنگ آمریکا، دیگر بدسگالان منطقه را تحریک به دست درازی کند(که در تمام جنگ های معاصر اروپا، از وستفالی تا پایان جنگ جهانی دوم این عقده گشایی کشورها را شاهد بوده ایم!).

آن قسم که عمدا می گویند هم تکلیفشان مشخص است! این نامردها فقط برای مرحومه امینی و مرحوم پیرفلک و.. جامه می درند، این همه شهید مرزبانی که سربازان وظیفه بوده اند را یک بار تسلیت نگفته اند! مگر خون کشته شدگان اعتراضات از خون سربازها رنگین تر است؟

مسئله ی آخر! دکترین دفاعی ایران، بر اساس توان موشکی ست! نپنداریم که باید از آن چشم پوشیم! در این صورت، آمریکا و اسرائیل نمی خواهد، اگر روزی توان موشکی ما واگذار شود، همین ترک های آذربایجان و ترکیه، همین طالب های پاکستان و افغانستان، دمار از روزگار ما در می آورند!

سناریوی تجزیه طلبی داخلی، سناریوی نسنجیده ایست! چرا که هیچ ایرانی تن به ننگ تجزیه نخواهد داد. هر جریان پانیتیستی که در ایران وجود دارد، در بزنگاهی توسط همین اقوام شریف به زباله دان تاریخ ریخته می شوند.

اما تجزیه طلبی خارجی، یعنی تعرض همسایگان متخاصم، هیچ بعید نیست!
دل خوش به سازمان ملل هم نباشید که نخست به دست مادرخرج هایش نگاه می کند، دوم بر اساس حقوق بین الملل و اختیارات سازمان، تا کاری بکنند، کار از کار می گذرد.

خداوند ملت و مملکت را از جنگ و فقر مصون سازد.
@