تفاوت BPR با بهبود تدریجی

مهندسی مجدد فرایندهای کسب وکار یا به اختصار BPR (Business Process Reengineering)، یکی از روش های نوین مدیریت سازمان است که با هدف بازاندیشی اساسی و طراحی مجدد فرایندها، به منظور ایجاد تحول بنیادین در عملکرد سازمان ها به کار گرفته می شود.

تعریف مهندسی مجدد فرایندهای کسب وکار

مهندسی مجدد فرایندهای کسب وکار عبارت است از:

بازاندیشی بنیادین و طراحی مجدد اساسی فرایندهای سازمانی برای دستیابی به بهبود چشمگیر در شاخص های حیاتی عملکرد مانند هزینه، کیفیت، خدمات و سرعت.

این مفهوم نخستین بار توسط مایکل همر و جیمز چمپی در اوایل دهه ۱۹۹۰ معرفی شد و به سرعت به یکی از ابزارهای کلیدی تحول سازمانی تبدیل گردید.

تفاوت BPR با بهبود تدریجی

اهداف مهندسی مجدد فرایندها

حذف فعالیت های زائد یا بدون ارزش افزوده

تسریع در انجام فرایندها

کاهش چشمگیر هزینه ها

افزایش بهره وری و کارایی

ارتقاء رضایت مشتریان

بهره گیری موثر از فناوری های نوین (مانند ERP، اتوماسیون و هوش مصنوعی)

مراحل اجرای مهندسی مجدد فرایندها

شناسایی فرایندهای کلیدی سازمان

تمرکز بر فرایندهایی که بیشترین اثر را در تحقق اهداف استراتژیک دارند.

تحلیل وضع موجود

بررسی نحوه اجرای کنونی فرایندها، شناسایی گلوگاه ها، ناکارآمدی ها و اتلاف منابع.

طراحی مجدد فرایندها

بازطراحی فرایندها بر پایه اصول ساده سازی، حذف فعالیت های غیرضروری، استفاده از فناوری اطلاعات و ساختارهای جدید سازمانی.

پیاده سازی فرایندهای جدید

اجرای تغییرات طراحی شده، آموزش کارکنان، تغییر ساختارها و راه اندازی سیستم های پشتیبان.

ارزیابی و بهبود مستمر

بررسی نتایج حاصل از اجرای فرایندها و اصلاح آن ها بر اساس بازخوردها.

الزامات موفقیت در BPR

حمایت قاطع مدیریت ارشد

مشارکت کارکنان در طراحی و اجرای تغییرات

شفاف سازی اهداف و انتظارات

استفاده موثر از فناوری اطلاعات

وجود فرهنگ سازمانی منعطف و آماده تحول

مثال واقعی: شرکت فورد

در دهه ۸۰ میلادی، شرکت Ford Motor Company به کمک مهندسی مجدد موفق شد تعداد کارکنان بخش حسابداری را از ۵۰۰ به ۱۲۵ نفر کاهش دهد. آن ها با حذف فرآیندهای کاغذی غیرضروری و استفاده از اتوماسیون، سرعت و دقت در پرداخت به تامین کنندگان را افزایش دادند.

جمع بندی

مهندسی مجدد فرایندهای کسب وکار ابزاری قدرتمند برای سازمان هایی است که نیازمند تحول اساسی و رقابت پذیری بیشتر در محیط های متلاطم و پیچیده امروزی هستند. این رویکرد با تمرکز بر طراحی دوباره و اصولی فرایندها، می تواند بهره وری و ارزش آفرینی سازمان را به طرز چشمگیری ارتقاء دهد.