نقش فناوری زیستی در ارتقای توان نظامی بومی ج.ا.ا

با توجه به رهنمودهای مقام معظم فرماندهی کلقوا مبنی بر تکیه نظام ج.ا.ا بر استحکام ساخت قدرت درونی، این مقاله در پی تبیین نقش فناوری زیستی در ارتقای توان نظامی بومی بهعنوان یکی از مولفه های قدرت بازدارندگی همهجانبه دفاعی ج.ا.ا میشود. در ادامه با استناد به اسناد بالادستی و آرای اندیشمندان در حوزه های مختلف، شاخص های این عامل استخراج و با بهره گیری از پژوهش آمیخته با روش توصیفی و استنباطی انجام گردید. جامعه آماری این تحقیق در مرحله نخست شامل:اساتید دانشگاه و دانشجویان دانشگاه عالی دفاع ملی، دانشگاه جامع امام حسین(ع)، دانشگاه افسری امام حسین(ع)، ستادهای فناوری زیستی ریاست جمهوری، دانشگاه مالک اشتر که با مراجعه به نمونه ای از آنها به تعداد 53 نفر، امر گردآوری اطلاعات پیرامون احصای 7 مولفه و 23 شاخص در مورد ارتقاء توان نظامی بومی انجام شد. نتایج این تحقیق مبین آن است که به کارگیری فناوریهای زیستی به عنوان یکی از فناوری های حساس نظامی علاوه بر تقویت امنیت ملی و توان نظامی ج.ا.ا در بخش دفاعی و پدافندی منجر به افزایش سطح هوشیاری سرباز، حجم داده های اطلاعاتی در شناسایی افراد از طریق گرد و غبار هوشمند، افزایش ذخیره سازی اطلاعات بر روی تراشه های دی.ان.ای، استتار زیستی با الهام از موجودات زنده، شناسایی و آشکارسازی عوامل مضر و بیماریزا، محافظت و واکسیناسیون، و رفع آلودگی زیستی و تشخیصی در درمان و سلامت می شود.

کلیدواژه ها:

فناوری زیستی ، توان نظامی بومی ، استحکام ساخت درونی قدرت