مکانیسم های اساسی جهت افزایش طول عمر در پروتکل های مسیریابی برای شبکه های حسگر بیسیم

شبکه های حسگر بی سیم اساسا شامل گره های حسگر با هزینه پایین هستند که اطلاعات را از محیط جمع آوری می کنند و آنها را به یک چاهک منتقل می کنند که آنها متعاقبا پردازش خواهند شد. از آنجا که گره های بی سیم به شدت تحت فشار هستند، دغدغه اصلی این است که چگونه انرژی گره ها را حفظ کند به طوری که عمر شبکه می تواند به طور قابل توجهی گسترش یابد. استفاده از یک چاهک استاتیک می تواند به سرعت انرژی همسایگان چاهک را کاهش دهد. به علاوه، استفاده از یک مسیر تکی غیر بهینه همراه با حداکثر سطح توان انتقال ممکن است به سرعت انرژی گره های منفرد را در مسیر کاهش دهد. این امر منجر به مصرف نامتعادل انرژی از طریق میدان سنسور می شود و در نتیجه تاثیر منفی بر طول عمرشبکه دارد. در این مقاله، ما یک طبقه بندی جامع از مکانیزم های مورد استفاده برای افزایش طول عمر شبکه ارایه می کنیم. این تکنیک ها، چه در زمینه مسیریابی و چه در سطح لایه سطحی، به سه دسته زیر می افتند: چاهک های چندگانه، چاهک متحرک، کنترل توان و الگوریتم های الهام گرفته از محیط زیست، بسته به عملکرد پروتکل، در این رده بندی، توجه ویژه ای به الگوریتم های کنترل توان، کنترل توان و الهام گرفته از زیستی معطوف شده است که تاکنون مورد توجه زیادی قرار نگرفته است.

کلیدواژه ها:

شبکه های حسگر بی سیم WSNs ، عمر شبکه ، چند مسیره ، چاهک سیار ، چاهک چندگانه