نقش نانوذره سیلیس وهورمون اپی براسینواستروئید در بهبود ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی گیاه گوجه فرنگی (Lycopersicum solanum L) تحت تنش کادمیوم

کادمیوم یکی از فلزات سنگین آلوده کننده محیط زیست محسوب می شود که برای گیاهان بسیار سمی است. هورمون -24Epi - Br و نانوذره سیلیس در تخفیف صدمات ناشی از تنش فلزات سنگین در گیاهان نقش دارند. در این بررسی آزمایشی در قالب طرح کاملا تصادفی با دو سطح کادمیوم (0 و 100 میکرو مولار) و دو سطح Epi- Br -24 (و 0 / 75 میکرومولار) و دو سطح نانوذره سیلیس (0 و 50ppm) انجام شد. نتایج نشان داد که تنش کادمیوم به طور معنی داری باعث کاهش وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه و سطح برگ و نسبت طول ریشه به ساقه و کاهش کلروفیل a و b و کل و افزایش ترکیبات فنولی و قند محلول گیاه گوجه فرنگیشد. اما تیمار نانوذره سیلیس در افزایش وزن خشک ریشه و وزن تر اندام هوایی و نسبت طول ریشه به طول ساقه و کاهش ترکیبات فنولی و قندمحلول گیاه تحت تنش اثر معنی دار داشت. تیمار براسینو استروئید در افزایش وزن تر اندام هوایی و نسبت طول ریشه به طول ساقه و کاهش ترکیبات فنولی و قند محلول گیاه تحت تنش اثر معنی دار داشت. اثر متقابل نانوذره سیلیس و براسینواستروئید اثر معنی داری در افزایش وزن خشک ریشه در گیاه تحت تنش باعث شد اما تغییر معنی داری در پارامترهای بیوشیمیایی نشان نداد. بر اساس نتایج به نظر می رسد تیمار نانوذره سیلیس و Epi- Br -24 به تنهایی در مقایسه با کاربرد همزمان این دو تیمار در بهبود ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی گوجه فرنگی در شرایط تنش کادمیوم موثر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

تنش کادمیوم ، نانوذره سیلیس ، EpiBr - 24 ، گوجه فرنگی