اثر محلول پاشی نانو اکسید آهن در شرایط تنش خشکی بر کیفیت فیزیولوژیک بذر کنجد(Sesamum indicum L.)

بذر کنجد به دلیل درصد بالای روغن مستعد زوال است و سو تغذیه گیاه مادری و همچنین وقوع تنش های محیطی می تواند به تولید بذور کم کیفیت منجر شود. لذا تغذیه گیاه مادری با آهن بعنوان یکی از عناصر ضروری برای گیاه و هچنین عنصری که به دلیل آهکی بودن خاک های ایران، کمبود آن پدیده رایجی است؛ می تواند در تولید بذر با کیفیت مفید واقع شود. لذا به منظور بررسی تاثیر محلولپاشی نانواکسید آهن در شرایط نرمال و تنش خشکی بر کیفیت فیزیولوژیک بذر کنجد، ابتدا آزمایشی به صورت کرتهای خردشده با سه تکرار در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در مزرعه دانشگاه لرستان انجام شد و بذرها پس از برداشت و اعمال تیمار پیری زودرس در آزمایشگاه مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مزرعه تنش خشکی در دو سطح آبیاری نرمال(آبیاری تا 100 درصد ظرفیت زراعی) و تنش خشکی (آبیاری تا 50 درصد ظرفیت زراعی) به عنوان عامل اصلی و محلولپاشی نانو اکسید آهن در پنج سطح (عدم محلولپاشی (شاهد )، محلول پاشی با آب، محلول پاشی با نانو اکسید آهن در غلظت های 0/5، 1 و 1/5 در هزار) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد تنش خشکی سبب کاهش کیفیت بذر از منظر درصد جوانه زنی، یکپارچگی غشا سلولی، وزن تر و خشک گیاهچه و بنیه بذر شد . کاربرد نانواکسید آهن در شرایط خشکی توانست برخی صفات کیفی نظیر بنیه بذر، وزن خشک و وزن تر گیاهچه و سرعت جوانه زنی را بهبود بخشد اما بر یکپارچگی غشا و درصد جوانه زنی تاثیری نداشت و برخی غلظت های آن حتی سبب کاهش این صفات نیز شدند.

کلیدواژه ها:

آهن ، درصد و سرعت جوانه زنی ، بنیه بذر ، کنجد ، تنش خشکی.