مهار گلدهی در انگور یاقوتی توسط ژن FLC

انگور یاقوتی به شدت مقاوم به گرما بوده و دارای یکی از متراکم ترین خوشه های انگور در دنیا می باشد. این تراکم خوشه، باعث بروز انواع بیماری ها در این گیاه می گردد . محلول پاشی اسید آبسیزیک در انگور سبب کاهش تعداد حبه ها بر روی خوشه انگور و همچنین یکنواختی رشد و اندازه حبه ها می گردد. البته این کاهش تراکم خوشه، به مرحله رشدی خوشه مربوط می باشد. از طرفی دیگر، ژن FLOWERING LOCUS C (FLC) یک فاکتور رونویسی مهار کننده گلدهی در آرابیدوپسیس است؛ در این تحقیق نقش تیمار هورمونی اسید آبسیزیک بر بیان ژن FLC در سه مرحله رشدی قبل از گلدهی، گلدهی و بعد از گلدهی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج آنالیزهای بیان ژنهای درگیر در گلدهی انگور یاقوتی، نشان از افزایش بیان ژن FLC تحت تاثیر تیمار اسید آبسیزیک دارد. افزایش بیان ژن FLC تحت تاثیر تیمار اسید آبسیزیک، بیان ژن LFY را که با همکاری ژن AP1 محرک تمایز مریستم گل هستند را سرکوب می کند. افزایش بیان ژن FLC تحت تاثیر تیمار ABA در مرحله تحریک مریستم گل به روشنی از نقش این هورمون در سرکوب گلدهی در انگور یاقوتی حکایت دارد؛ بازسازی و تحلیل شبکه ژنی مربوط به ژن های درگیر نیز انجام شد. در این شبکه ژنی، نقش کلیدی این ژن در نیاز سرمایی گیاه برای آغاز فرایند گلدهی مشاهده شده است. قبل از بهاره سازی، ژن FLC از تبدیل مریستم انتهایی به یک ساختار زایشی ممانعت می کند. پس از سپری کردن یک زمستان سرد، در بهار، بیان ژن FLC سرکوب شده و گیاهان قادر به گلدهی می شوند.