بررسی تصویرسازی ذهنی حرکتی در بیماران ام.اسEvaluation of subjective motor imagery in MS patients

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 732

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SRCCG05_205

تاریخ نمایه سازی: 11 اسفند 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خود ایمنی التهابی مزمن در سیستم عصبی مرکزی است که به علت دمیلیناسیون و آسیب نورونی، انواع مختلف اختلالات شناختی، حسی و حرکتی در آن ایجاد میشود. تصور ذهنی یک عملکرد، بدون انجام عملکرد واقعی، تصویرسازی ذهنی حرکتی نامیده میشود. در مقوله بازتوانی، تصویرسازی ذهنی حرکتی نوعی تمرین ذهنی عملکرد حرکتی بدون حرکات واضح و آشکار است که هم تحریک ذهنی بینایی و هم حرکتی را شامل میشود. جینرود و فراک18 (1999) تصویرسازی ذهنی حرکتی را فعالیت زیرآستانهای سیستم حرکتی معرفی میکنند که این سیستم نه تنها در تولید حرکات، بلکه در تصور عملکردها، تشخیص ابزار، یادگیری از طریق مشاهده و فهم رفتار دیگر افراد نیز نقش دارد. تصویرسازی ذهنی حرکتی از لحاظ سازماندهی زمانی، قوانین فیزیکی و مکانیسم های نورونی با حرکات واقعی مشابهت دارد. مطالعات قبلی نشان داد اولا دقت و سازماندهی زمانی تصویرسازی ذهنی حرکتی بیماران مبتلا به MS با افراد سالم متفاوت است؛ دوم اینکه دقت تصویرسازی ذهنی حرکتی با عملکرد شناختی مرتبط است، ولی با عملکرد حرکتی ارتباط معناداری ندارد. روش ها: 35 نفر بیمار MS و 25 نفر فرد سالم که با افراد مبتلا از نظر سن و جنس همگن بودند وارد مطالعه شدند و با انجام آزمون چرخش ذهنی دست و پا، تصویرسازی ذهنی ناخودآگاه اندام فوقانی و تحتانی در افراد شرکت کننده ارزیابی شد. قبل از شروع آزمون اصلی، بیمار کاملا با آزمون آشنا میشود و به او توضیح داده میشود که هم سرعت پاسخدهی و هم تعداد پاسخ صحیح در نرمافزار ثبت میشود. زمان واکنش بر حسب میلیثانیه و درصد پاسخهای صحیح که نشان دقت پاسخدهی بیمار است، ثبت میشود. نتایج: این یافته ها حاکی از آن است زمان واکنش در بیماران ام.اس بالاتر از زمان واکنش در افراد سالم بود. همچنین این آنالیز نشان داد که درصد پاسخ صحیح در بیماران ام.اس کمتر از افراد سالم بوده است. بحث: نتایج حاکی از این است که توانایی تصویرسازی ذهنی حرکتی که به عنوان مرحله آماده سازی و تصمیم گیری حرکتی است در بیماران ام.اس کاهش یافته است. توجه به این امر می تواند در بازتوانی شناختی حرکتی کمک کننده باشد.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

صادق صالحی پور

کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران

مهدیه آذین

استادیار علوم اعصاب گروه آموزشی فیزیولوژی-فارماکولوژی، مرکز تحقیقات فیزیولوژی-فارماکولوژی، پژوهشکده علوم پایه پزشکی، دانشگاه علوم پایه پزشکی، رفسنجان، ایران