تاثیرتیمارهای هورمونی و آنتی اکسیدان بر استقرار کشت مریستم گیلاس در شرایط درون شیشه ای

کشت مریستم گیلاس در شرایط درون شیشه ای با مشکل نکروزه شده و نهایتا از بین رفتن ریز نمونه مواجه می شود لذا در این آزمایش از دو نوع آنتی اکسیدان با دو غلظت مختلف به منظور جلوگیری از فرایند نکروزه شدن مریستم گیلاس رقم سیاه شبستر استفاده گردید که شامل ذغال فعال با دو غلظت 0.5 و 2 میلیگرم در لیتر و PVP در دو سطح 0/5 و 1میلی گرم لیتر بودند. همچنین جهت بهینه سازی مرحله استقرار مریستم, از محیط کشت پایه MS و ترکیبات هورمونی شامل BA در دو سطح 2 و 3 میلی گرم در لیتر در ترکیب با NAA در سطح 0/5 میلی گرم در لیتر در حضور یا عدم حضور IBA به مقدار 0/5 میلی گرم در لیتر بودند. آزمایش بر پایه طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد و درصد قهوه ای شدن, درصد بقا مریستم ها, تعد برگ و اندازه برگ ها مورد بررسی قرار گرفت. در مقایسه بین دو آنتی اکسیدان, ذغال فعال روی درصد بقا تاثیر بهتری داشت و PVP بر تعداد و اندازه برگ موثر بود. همچنین ترکیب هورمونی 2 میلی گرم در لیتر BA به همراه IBA و NAA بیشترین درصد بقا و تعداد برگ را در برداشت. میزان قهه ای شدن در هر نوع آنتی اکسیدان پایین بوده اما در مورد PVP این مقدار کمتر بود.