بررسی تاثیر برنامه ورزشی بر شدت سندروم پای بیقرار بیماران تحت همودیالیز بیمارستان هاجر شهرکرد

زمینه وهدف :سندروم پای بیقرار به صورت تمایل شدید به حرکت دادن پاها بروز می کند و شیوع آن در بیماران تحت درمان با همودیالیز بالا می باشد. از انجایی که درمانهای دارویی عوارض جانبی خاص خود را دارند،سیستم مراقبت ترجیح می دهد برای درمان بیماری به دنبال راه های غیردارویی باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر برنامه ی ورزشی برشدت سندروم پای بی قرار بیماران تحت همودیالیز بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد .مواد و روش :این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که بر50 بیمار مبتلا به سندروم پای بی قرار بیمارستان هاجر شهرکرد انجام شد. به منظور تایید وجود سندروم پای بی قرار از پرسشنامه استاندارد سندروم پای بیقرار استفاده شد. بیماران به مدت یک ماه،هفته ای سه جلسه و هر جلسه به مدت 10دقیقه قبل از شروع دیالیز تمرین ورزشی پدال زدن با دوچرخه را انجام دادند. پرسسنامه سندروم پای بی قرار بلافاصله بعد از اتمام جلسات تکمیل شد .جهت تجزیه و تحلیل یافته های پژوهش از نزم افزار و آزمونSPSS وآزمونهای آماری t زوجی استفاده شد و 05/0

سندروم پای بیقرار بین بیماران استفاده کننده از صافی با نفوذ پذیری بالا بطور معناداری بیشتر بود 05/0> p . نتیجه گیری:براساس نتایج، انجام برنامه ورزشی پدال زدن با دوچرخه به مدت یک ماه می تواند در نتیجه بهبود علایم سندروم پای بی قرار منجر به بهبود کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی شود. براساس انجام برنامه ورزشی جهت کاهش سندروم پای بیقرار دربیماران همودیالیز و بهبود کیفیت زندگی آنان توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

همودیالیز ، سندروم پای بیقرار ، برنامه ورزشی