مروری بر آموزش مبتنی بر شواهد در زمینه ی خود مراقبتی در ایران

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 561

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

HUMS01_245

تاریخ نمایه سازی: 6 اسفند 1398

چکیده مقاله:

مقدمه: خودمراقبتی یک مفهوم پایه و اساسی در مراقبت بوده و به عنوان یک رفتار قابل یادگیری است که می تواند بسیاری از نیازهای بیماران را رفع نموده و جهت حفظ و ارتقا سلامت آنان مورد استفاده قرار گیرد. و لذا شناخت رفتارهای خود مراقبتی در بیماری های مزمن مانند استروک که دارای منشا پیچیده، شروع تدریجی و وخامت و بهبودی غیر قابل پیش بینی هستند ، مهم بوده و گنجاندن برنامه مراقبت مبتنی بر شواهد در برنامه های خود مراقبتی استروک با هدف توانمند سازی و بررسی نیاز های بیمار که برنامه مراقبتی بر پایه تحقیقات و نتایج مطابق با هر جامعه بوده و تاکید بر پیامد های مراقبت از بیمار دارد ضرو ری به نظر می رسد. روش کار: مطالعه حاضر به صورت مروری-سیستماتیک می باشد که در سال 1398 انجام گردید. مقالات با استفاده از کلید واژه های Evidence-based education, self-care, chronic illness؛ و ترکیب آنها، در پایگاه های فارسی SID,Magiran و پایگاه های انگلیسی ,ScienceDirect Pubmed و Scopus در محدوده زمانی 2014 تا 2019 مورد جست و جو قرار گرفتند و پس از بررسی عنوان و چکیده مقالات و حذف موارد تکرا ری، کیفیت مقالات یافت شده با استفاده از ابزار JBI توسط پژوهشگران، بررسی و یافته ها در چک لیست مورد نظر وارد گردید. یافته ها:مراقبت مبتنی بر شواهد یک روش فوق العاده و خلاقانه و مدیرانه است که علاوه بر افزایش دانش و مهارت پرسنل پرستاری، در آموزش برنامه های خود مراقبتی بیماران مزمن و ارتقا کیفیت زندگی آنان نیز موثر است. مهم ترین رویکرد برای تقویت خود مراقبتی طرح و اجرای برنامه های خود مراقبتی مبتنی بر شواهد است که در آن یک یا چند واسطه ی ایجاد خود مراقبتی نظیر خود کارآمدی، حمایت اجتماعی و سواد سلامت به روش های مختلف تقویت شده و با توجه به تداب یر به روز مراقبت مبتنی برشواهد و کاهش هزینه و اثر بخشی بر بیماران نقش مهمی را در ارائه مراقبت های با کیفیت در پی دارد. نتیجه گیری: آموزش به بیمار یکی از نیازهای بیماران و ارائه اطلاعات روشن و کافی یکی از مسئولیت های اصلی پرستاران در طرح جامع مراقبت می باشد و با توجه به پیشرفت های مداوم حرفه ای، این مهم مستلزم آن است که گروه های مراقبت حرفه ای سیستم بهداشت و درمان با تلفیق مهارت ها و دانش به روز خودبه طراحی، اجرا و ارزش یابی برنامه های مراقبتی مبتنی بر شواهد پرداخته و گامی در جهت ارتقا سلامت جامعه و افزایش کیفیت زندگی بیماران مزمن بپردازند.

کلیدواژه ها:

آموزش مبتنی بر شواهد ، خود مراقبتی ، بیماری مزمن

نویسندگان

مبینا گل محمدی

دانشجوی کارشناسی پرستاری، کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی آجا، تهران، ایران

نسرین جعفری گلستان

مربی و عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی آجا، دانشکده پرستاری آجا، گروه مدیریت پرستاری و دانشجوی دکترای تخصصی پرستاری دانشگاه علوم بهزیستی و توان بخشی، ایران، تهران