بررسی و مقایسه ی بیشینه اسید لاکتیک پروتکل های درمانده ساز در مردان جوان فعال دانشگاه محقق اردبیلی
محل انتشار: مجله علوم پزشکی زانکو، دوره: 19، شماره: 63
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 480
فایل این مقاله در 13 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_ZANKO-19-63_002
تاریخ نمایه سازی: 10 اسفند 1398
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: توانایی تحمل لاکتات، یکی از نکاتی است که برای تمامی ورزشکاران و به ویژه ورزشکاران نیازمند به ظرفیت بیهوازی بالا، از اهمیت زیادی برخوردار میباشد. تاثیری که روشهای تمرینی متفاوت روی تحمل لاکتات دارند؛ برای مربیان ورزشکاران کاربردهای مهمی دارد؛ لذا هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی و مقایسه ی بیشینه ی اسید لاکتیک پروتکلهای وامانده ساز در مردان جوان فعال دانشگاه محقق اردبیلی بود.مواد و روشکار: مطالعه ی حاضر از نوع نیمه تجربی است و بدین منظور، 24 نفر از دانشجویان فعال با میانگین سنی 23/2 0/56 سال، میانگین وزن 65 4/3کیلوگرم و شاخص توده بدنی 22 2/2 کیلوگرم بر متر مربع انتخاب و به طور تصادفی در 4 گروه تقسیم شدند. آزمودنیها در تمامی گروه ها، پروتکل وامانده ساز 30، 60، 90، 120 ثانیهای را انجام دادند. سپس برای برآورد بیشینه اسید لاکتیک پروتکلها در انتهای هر آزمون از نوک انگشت دست آزمودنیها خون گیری لاکتات خون به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون آماری آنالیز واریانس یک راه ه با آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که بیشینه اسید لاکتیک به دست آمده از پروتکلهای وامانده ساز 90 ،60، 120، 30 ثانیهای اختلاف معنیداری دارند (P 0/05)؛ همچنین نتایج آزمون تعقیبی بونفرون نشان داد که بین اسید لاکتیک بهدست آمده از پروتکل 30 ثانیهای با پروتکل 60 ثانیه ای، بین بیشینه اسید لاکتیک پروتکل 30 ثانیه ای با 90 ثانیه و بین بیشینه اسید لاکتیک پروتکل30 ثانیه با 120 ثانیه اختلاف معنیداری وجود دارد .(P 0/05) در همین راستا نتایج آزمون بونفرونی نشان داد که بین اسید لاکتیک به دست آمده از پروتکلهای90 ، 60 ، 120 ثانیه با یکدیگر اختلاف معنیداری وجود نداشت .(3 0/05)نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد که با کاهش مراحل پروتکلهای وامانده ساز، بیشینه ی اسید لاکتیک به دست آمده افزایش می یابد؛ بنابراین، میتوان نتیجه گرفت که در استفاده از این پروتکلها برای برآورد شاخصهای فیزیولوژیکی باید تردید نمود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی شفیعی مهربانی
کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران
معرفت سیاه کوهیان
استاد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، اردبیل، ایران
عباس معمارباشی
استاد فیزیولوژی ورزشی، گروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، اردبیل، ایران
افشین رهبرقاضی
دانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران