بررسی رابطه ویژگی های شخصیتی با مهارت های ارتباطی دانشجویان دوره کارشناسی اموزش ابتدایی دانشگاه ازاد اسلامی چابهار

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه میان ویژگی های شخصیتی با مهارت های ارتباطی دانشجویان دوره کارشناسی آموزش ابتدایی دانشگاه آزاد اسلامی چابهار می باشد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی می باشد. برای گردآوری داده ها از پرسش نامه استاندارد ویژگی های شخصیتی و پرسشنامه استاندارد مهارت های ارتباطی بارتون جی ای استفاده شد. جامعه ی مورد مطالعه دانشجویان کارشناسی اموزش ابتدایی دانشگاه آزاد چابهار می باشد. کل جامعه مورد پژوهش 580 نفر بود که تعداد 234 نفر از این گروه به صورت طبقه ای تصادفی و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به استفاده از آزمون همبستگی، آزمون t مستقل، تحلیل واریانس یک طرفه و رگرسیون صورت گرفته است نتایج آزمون t تک گروهی درباره ویژگی های شخصیتی نشان می دهد وضعیت ویژگی های شخصیتی و مولفه های (پایداری هیجانی، برون گرایی یا درون گرایی، اشتیاق به تجربه های تازه، توافق پذیری و مسیولیت پذیری) از حد متوسط بالاتر و معنادار می باشد. نتایج آزمون t تک گروهی درباره مهارت های ارتباطی نشان می دهد که به طور کلی مهارت های ارتباطی از دیدگاه دانشجویان مطلوب ارزیابی شد. نتایج آزمون ضریب همبستگی نشان داد که بین پایداری هیجانی، برون گرایی یا درون گرایی، اشتیاق به تجربه های تازه، توافق پذیری و مسیولیت پذیری با مهارت های ارتباطی رابطه مستقیم و معنی داری وجود دارد. همچنین نتایج آزمون رگرسیون گام به گام نشان داد که: بیشترین پیش بینی را از مهارت های ارتباطی را، مولفه توافق پذیری داشته است.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، مهارت های ارتباطی ، دانشجویان کارشناسی ابتدایی