راهبرد کیفری ایران در مواجهه با جاسوسی هسته ای

اگرچه کشف فناوری هسته ای در ابتدای قرن بیستم میلادی به عنوان نقطه عطفی در دستیابی بشر به منابعانرژی تجدیدپذیر به شمار می آید اما سوءاستفاده از قدرت تخریبی انرژی مزبور، در لوای یکی از چالش های مهمفراروی جامعه جهانی قرار گرفته است؛ در این مسیر، دستیابی به اطلاعات مربوط به چگونگی بهره برداری ازفناوری هسته ای به ویژه در حوزه غیر صلح آمیز منجر به پیدایش اعمال جاسوسی هسته ای شده است. موضوعاین نوع از جاسوسی، دانش و داده های اطلاعاتی محرمانه مرتبط با فناوری هسته ای است که با حوزه دفاعی وامنیتی کشورها ارتباط تنگاتنگی پیدا می نماید. بدین سان، برای اتخاذ راهبرد بازدارنده در قبال جاسوسیهسته ای ضرورت دارد تا حقوق کیفری به صورت فناورمدارانه، تجهیز و ساماندهی شود؛ زیرا مبارزه با رفتارهایپدیدآمده در بستر فناوری، نیازمند روزآمدی و تخصص مداری حقوق کیفری می باشد؛ در این خصوص با بررسیکه انجام شد تبیین گردید، ایران یه عنوان یکی از تابعان بهره بردار از فناوری هسته ای، هنوز فرآیند تناسب سازیمقررات کیفری را با جاسوسی هسته ای آغاز ننموده است؛ بدین صورت، قلمروی کنونی جرایم مرتبط با جاسوسیبه گونه ای است که نمی تواند، جملگی ابعاد جاسوسی هسته ای را در ذیل سیطره خود قرار دهد. بنابراین ضروریاست تا کنشگران قانونگذاری با اشراف کامل بر بستر ارتکاب، مرتکبان احتمالی و دامنه موضوعی اعمال جاسوسیهسته ای، مقررات موجود را مشمول بازنگری قرار داده و رویکرد فناورمدارانه را همگام با الزام های روز جامعهمورد اتخاذ قرار دهند.

کلیدواژه ها:

انرژی هسته ای ، علوم و فنون هسته ای ، جاسوسی هسته ای ، امنیت هسته ای و تروریسم هسته ای