مواجهه با دیگری در هجویات انوری

مواجهه با دیگری از مسایل اساسی انسان در زندگی اجتماعی است. کیفیت این مواجهه، پیوندی مستقیم با کیفیت زندگی دارد. نوع کنش در مواجهه با دیگری ، انتخاب میان خشونت یا مدارا است. این پژوهش با بررسی رویکرد یکی از بزرگترین شاعران تاریخ ادبیات فارسی به این موضوع، در پی مطالعه اوصاف مواجهه با دیگری در سنت ادبیات هجوی فارسی است. هجویات انوری از مهمترین منابع شناخت شخصیت و نگاه او است. در هجویات برخلاف قصیده یا غزل، شاعر آزادی بیان بیشتری دارد و می توان از خلال مطالعه این گونه ادبی، با هویت و جهان شاعر بیشتر آشنا شد. در این پژوهش با مطالعه و بررسی هجویات انوری، کوشش شده است تا نحوه مواجهه او با دیگری بررسی شود. در این بررسی با مطالعه مولفه های این مواجهه، نسبت شاعر با مدارا یا خشونت آشکار می شود. این پژوهش نشان می دهد که هجویات انوری، مواجهه خشن با دیگری است و این شیوه فاصله ای بعید با مدارا و پذیرش دیگری دارد. خشونت زبانی به عادی سازی خشونت در مناسبات اجتماعی در مواجهه با دیگری می انجامد و فضا را برای انواع خشن تر حذف و طرد فراهم می کند.

کلیدواژه ها:

انوری ، هجو ، قطعه ، مواجهه با دیگری ، خشونت