بررسی و تحلیل جایگاه نخل و آفتاب در شعر شاعران زن هرمزگان

نخلستان یکی از شاخص ترین عناصر اقلیمی طبیعت جنوب ایران به شمار می رود. در حوالیهرمزگان به ویژه در میناب، رودان، حاجی آباد و فین درخت نخل فراوان می روید. نخل و آفتابدو یار قدیمی دیار هرمزگان با مردم آن پیوند ناگسستنی دارند. نگاه شاعران زن هرمزگان به ایندو مقوله خالی از لطف نیست چه نخل که بیشتر نمود آن در فصل گرماست و چه آفتاب کههمیشه بحثش در هرمزگان داغ است. نخل فواید بسیاری برای مردم هرمزگان دارد؛ این درخت بهطوری پرحرمت است که واحد شمارش آن را نفر قرار داده اند از اینرو نخل، یکی از پر بسامدترین واژه و سوژه اقلیمی در شعر هرمزگان است که به بلندی، ریشه دار بودن و شهد و شیرینیستوده شده است؛ آفتاب و گرما نیز در شعر شاعران هرمزگان حضور ویژه دارد. از این رو مقالهحاضر می کوشد از طریق مطالعات کتابخانه ای، آفتاب و نخل را بعنوان دو عنصر بومی و اقلیمیدر شعر زنان هرمزگان بررسی کند و به این نتیجه برسد که زنان شاعر هرمزگان از اقلیم بومی خودغافل نبوده اند و از آن به بهترین شکل ممکن در اشعارشان چه به صورت حقیقی و چه در معنیمجازی سود برده اند.

کلیدواژه ها:

نخل ، آفتاب ، شاعران زن ، اقلیم بومی ، هرمزگان