مقایسه میزان ظرفیت جذب زایلن در دو نوع جاذب دیاتومیت دارای نانو ذرات دی اکسید روی و بدون آن

مقدمه: به دلیل رشد سریع صنایع، تماس های شغلی با ترکیبات آلی فرار روز به روز در حال افزایش است که به جهت داشتن اثرات سوء بر روی انسان می بایست جهت کنترل آنها اقدام نمود. بنابراین هدف از این مطالعه مقایسه میزان ظرفیت جذب زایلن در دو نوع جاذب دیاتومیت دارای نانو ذرات دی اکسید روی و بدون آن می باشد.مواد و روش ها: بعد از اصلاح شیمیایی و حرارتی دیاتومیت توسط هیدروکلریک اسید 1 مولار آزمایشات جذب بر روی دو نوع دیاتومیت تثبیت شده با نانو ذرات دی اکسید روی و بدون نانو ذرات انجام شد. ایزوترم های جذب برای بررسی ظرفیت جذب زایلن و مطابقت داشتن آنها با الگوی آیوپاک مورد 1/64 به 2/6 میلی گرم به گرم افزایش داشت و زمان نقطه شکست بعد از اصلاح با نانو ذرات از 18 به 14 دقیقه کاهش یافت. نتیجه گیری: اصلاح دیاتومیت با نانو ذرات Zno باعث افزایش میزان ظرفیت جذب شده و به عنوان کاتالیستی مناسب جهت حذف آلاینده های آلی فرار پیشنهاد می شود

کلیدواژه ها:

ترکیبات آلی فرار ، جاذب دیاتومیت ، ظرفیت جذب زایلن ، نانوذرات اکسید روی.