اثر بربرین هیدروکلراید بر اختلالات شناختی، یادگیری، حافظه و عملکرد حرکتی در موش های صحرایی با اعتیاد به مت آمفتامین

مقدمه: مت آمفتامین ( METH ) یک محرک قوی دستگاه عصبی مرکزی می باشد که عملکرد نوروترنسمیترهای خاصی در مغز را تقلید می کند و باعث آزادسازی دوپامین و سروتونین و افزایش مقدار گلوتامات در مغز می شود. سوء مصرف آن باعث اختلالات حرکتی می شود و هیچ دارویی برای درمان وجود ندارد. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر بربرین بر اختلالات شناختی حرکتی ناشی از اعتیاد مت آمفتامین در موش صحرایی صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه، 30 سر موش صحرایی نژاد ویستار انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند که شامل: شاهد، دارای اعتیاد به مت آمفتامین، دارای اعتیاد به مت آمفتامین که در دوره سه هفته ای خروج، بربرین هیدروکلراید را mg/kg/day100 دریافت کردند. دو گروه اعتیادی، مت آمفتامین را برای دو هفته تا دوز mg/kg/day12 دریافت کرده بودند. سپس در پایان سه هفته ترک با آزمون های رفتاری ماز y و ماز آبی موریس مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: دو هفته اعتیاد به مت آمفتامین، اختلال عملکرد شناختی حرکتی در موش ها ایجاد کرد و درمان سه هفته ای با بربرین هیدروکلراید سبب افزایش معنی داری در ماز y از جهت درصد ورود به بازوی ناشناخته و درصد تناوب حرکت نسبت به گروه فاقد درمان درمان نشان داد P<0/05 نتیجه گیری: تجویز بربرین هیدروکلرید به مدت 3 هفته در دوره ترک، باعث بهبود اختلال عملکرد شناختی حرکتی در معتادان مت آمفتامین می شود.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، مت آمفتامین ، اختلالات شناختی حرکتی ، یادگیری و حافظه فضایی.