اثر تمرینات تناوبی شدید بر سطوح آپلین بافت چربی زیرپوستی و احشایی، انسولین و گلوکز پلاسمایی در موش های صحرایی نر

مقدمه: در سال های اخیر شیوع چاقی همه گیر شده است و فعالیت ورزشی قوی ترین محرک برای کاهش آن است. امروزه بافت چربی به عنوان یک آدیپوکاین شناخته شده است که تعداد زیادی سایتوکاین و هورمون ترشح می کند. هدف از تحقیق حاضر بررسی اثرات 5 هفته تمرینات تناوبی شدید HIIT: High intensity interval training بر سطوح آپلین در بافت چربی زیرپوستی و احشایی و میزان انسولین و گلوکز خون در موش های نر ویستار است. مواد و روش ها: 20 سر موش به طور تصادفی به دو گروه تمرین HIIT و گروه کنترل تقسیم شدند. کل برنامه تمرینی به مدت پنج دقیقه و با پنج جلسه در هفته انجام شد. آزمودنی ها در هفته اول با سرعت m/min در 6وهله دردو دقیقه ای فعالیت کردند و در بین هر وهله نیز به مدت یک دقیقه به آنها استراحت داده شد. درهفته دوم تعداد وهله ها به 7 مرحله رسید و سرعت به m/min 40 افزایش یافت در هفته سوم، پروتکل با سرعتی برابر m/min 43 و در 9 وهله انجام شد. در هفته چهارم سرعت به m/min 49 و تعداد وهله ها و به 10 و در پنجمین هفته تعداد وهله ها به 12 و سرعت به m/m 52 رسید. 72 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی؛ نمونه برداری بافت چربی احشایی و زیر پوستی و خونگیری انجام و متغیرهای مورنظر اندازه گیری شد. برای تحلیل داده ها نیز از آزمون تی مستقل استفاده شد. سطح معناداری 0/05 در نظر گرفته شد. نتایج: نتایج، تغییرات معنی داری را در سطوح آپلین چربی احشایی و چربی زیر پوستی و انسولین پلاسمای گروه تمرین نسبت به گروه کنترل نشان داد P<0/05 اما این تغییرات در گلوکز پلاسما معنی دار نبود P> 0/05 نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که تمرینات HIIT می تواند باعث کاهش سطوح آپلین در بافت چربی احشایی و زیر پوستی شود که این عامل می تواند از بروز بیماری های مرتبط با چاقی جلوگیری کند. همچنین کاغهش آپلین می تواند کاهش مقاومت به انسولین و افزایش حساسیت انسولینی را به همراه داشته باشد.

کلیدواژه ها:

و HIIT ، آپلین ، چربی احشایی ، چربی زیرپوستی