سنجش میزان تاب آوری اجتماعی فرهنگی کاربری اراضی شهری (مطالعه موردی: منطقه ی 1 شهر تهران)

هدف کلی از پژوهش حاضر، بدست آوردن عوامل تاثیرگذار در میزان تاب آوری اجتماعی فرهنگی کاربری اراضی شهری و تعیین میزان اهمیت نقش هر یک از این عوامل و بررسی آنها در منطقه ی 1 شهر تهران می باشد رو تحقیق این پژوهش توصیفی تحلیلی، و ماهیت آن کاربری است در این پژوهش، ابتدا چارچوب نظری تققی از طریق جمعآوری اطلاعات از طری مطالعات اسنادی صورت پذیرفت در ادامه به منظور بررسی میزان تاب آوری اجتماعی فرهنگی کاربری اراضی، براساس نظرات کارشناسان و بررسی پژوهش های قبلی، معیارهای تراکم جمعیت، سرانه مراکز ورزشی، مذهبی، آموزشی، فرهنگی، بهداشتی درمانی، انتظامی و گردشگری تعیین گردید سپس مقایسات زوجی شاخص ها به کمک 15 نفر از اعضای هییت علمی و کارشناسان متخصص که در حوزه ی برنامه ریزی محیط زیست، برنامه ریزی شهری، برنامه ریزی روستایی و شهرسازی تخصص داشته اند، صورت پذیرفته است همچنین به منظور ارزیابی و بررسی نهایی از رو FAHP ، سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS و Idrisi بهره گرفته شده است در نهایت، ارزیابی ها و بررسی ها نشان داد که میانگین تاب آوری منطقه ی 1 شهرداری تهران معادل 0/69 است بر این اساس پیشنهادها و راهبردهای به منظور ارتقاء میزان تاب آوری منطقه ی مورد مطالعه ارایه شده است

کلیدواژه ها:

آسیب پذیری ، اجتماعی فرهنگی ، تاب آوری ، کاربری اراضی شهری ، منطقه یک تهران