بررسی شاخصه های نگارگری مکتب تبریز ایلخانی با تاکید بر شاهنامه دموت

هلاکوخان مغول پس از تصرف ایران و پایه گذاری حکومت خویش در شهر تبریز به سال 736 ه مکتبی هنری بر پایه سنتهای هنری ایران پایهگذاری کرد که به مکتب تبریز اول مشهور است. در میان آثار بجای مانده از این مکتب نسخه خطی شاهنامه معروف به شاهنامه دموت از جایگاه ویژهای برخوردار است که نگاره های آن نشانگر شاخصه های تصویری این مکتب است. هدف اصلی این تحقیق شناسایی، گردآوری و تحلیل شاخصه های نگارگری دوره ایلخانان مغول در تبریزبا نگاه ویژه به شاهنامه مصور دموت میباشد. این تحقیق با این پرسش آغاز گردیده است که شاخصه ها و ویژگیهای بارز نگارگری مکتب تبریز ایلخانی کدام است و نگاره های شاهنامه دموت دارای کدام ویژگیهای سبکی میباشد روش تحقیق تحلیلی توصیفی است و به این منظور ابتدا به جمع آوری منابع تاریخی و دیگر اطلاعات لازم پرداخته سپس به تحلیل این اطلاعات پرداخته است. به عنوان نتیجه میتوان به این نکته اشاره کرد که بیشتر نقوش حیوانی و گیاهی نگاره های بکار رفته در این مکتب متاثر از هنر چین بوده و تزیین لباس و پوشاک اشخاص مصور شده متاثر از هنر بیزانس میباشد. روش گردآوری اطلاعات استفاده از منابع مکتوب، کتابخانهای و همچنین شبکه جهانی اطلاعرسانی )اینترنت( بوده است.

کلیدواژه ها:

ایلخانان ، مکتب تبریز اول ، نگارگری ، شاهنامه دموت