بررسی چقرمگی شکست مقاطع جوشکاری شده فولاد پراستحکام HSLA100 و A517 وتاثیر روش های جوشکاری توپودری و الکترود روپوشدار بر روی نتایج حاصل از آزمایشمیزان بازشدگی نوک ترک CTOD

در صنایع رو به پیشرفت امروز استفاده از فولادهای پراستحکام کم آلیاژ کاربرد روزافزونی داشته و نیاز به تحقیق بر روی چنین فولادهایی از نظر مهندسی و فلز شناسی اهمیت ویژه ای پیدا کرده است ، از آنجایی که نتایج آزمون تعیین میزان بازشدگی نوک ترک میتواند اطلاعات منحصر به فردی را در خصوص فلزات در اختیار ما بگذارد و منجمله می تواند در مباحث به روز در خصوص بازرسی های برمبنای ریسک کمک شایانی را به محققین ارایه دهد ، لذا در این پژوهش نتایج حاصل از اتصال دو فولاد پراستحکام کم آلیاژ HSLA100 و نیز دو فولاد کوئینچ و تمپر A517 به یکدیگر و به روش های جوشکاری قوسی با الکترود توپودری والکترود روپوشدار مورد بررسی گرفت. به منظور بررسی چقرمگی شکست، از آزمون ضربه و بازشدگی نوکترک در دمای محیط و زیر صفر بهره گرفته شد و نتایج مورد مقایسه قرار گرفت، که جوشحاصل از روش جوشکاری الکترود روپوش دار قلیایی نسبت به روشجوشکاری قوسی با الکترود توپودری از نتایج بهتری برخوردار بوده و میزان چقرمگی شکست فولاد HSLA100 به مراتب بیشتر از A517 ارزیابی شده است

کلیدواژه ها:

چقرمگی شکست ، بازشدگی نوکترک ، آزمون ضربه ، فولاد HSLA100 ، فولاد A517