نقش گردشگری در توسعه کارآفرینی زنان روستایی (مطالعه موردی: بخش شاندیز)

صنعت توریسم رو به رشدترین و بزرگترین صنعت جهان است و در تمامی کشورها به عنوان ابزاری حیاتی برای رشد و توسعه فعالیت های اقتصادی می باشد. این صنعت با برخورداری از ماهیتی چند بعدی می تواند درآمدزایی، سودآوری اقتصادی، توزیع عادلانه ثروت و اشتغال آفرینی قابل توجهی را در جوامع میزبان و مقاصد گردشگری به همراه داشته باشد. اختصاص 10 درصد از تولید ناخالص جهانی و یک شغل از هر 11 شغل جهان به این صنعت، به خوبی مبین این مطلب است. در گذشته های نه چندان دور زنان روستایی دوشادوش مردان در بسیاری از کارها فعالیت می کردند. اما به دلیل تحولات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، در سال های اخیر از نقش زنان در فعالیت های روستایی تا حدود زیادی کاسته شده است. این امر مسائل و مشکلات اجتماعی و اقتصادی متعددی را متوجه روستاها کرده است. گردشگری یکی از فعالیت هایی است که به دلیل تنوع در مشاغل،زمینه اشتغال و کارآفرینی بسیار زیادی برای زنان دارد و آنها به راحتی می توانند در کنار فعالیت های روزمره و خانگی خود به این کار بپردازند. هدف از انجام این پژوهش، شناسایی قابلیت ها، موانع و راهکارهای توسعه کارآفرینی زنان روستایی و تاثیر گردشگری در توانمندسازی و افزایش درآمد آنان در بخش شاندیز می باشد. با وجود موانع کارآفرینی مانند عدم مشارکت گروهی، ناکافی بودن سرمایه، کمبود نمایشگاه و فروشگاه در این بخش، زمینه های بالقوه و قابل توجهی مانند جاذبه های طبیعی، تاریخی و قابلیت های انسانی (تولید صنایع دستی، فراورده های خانگی و ارگانیک) برای توسعه کارآفرینی وجود دارد. نتایج تحقیق نیز نشان می دهد که 15 درصد ( با فروش صنایع دستی و اجاره دادن خانه های روستایی به گردشگران، کس درآمد می کنند و بقیه با وجود تولید بیش از نیاز، بازاری برای فروش ندارند بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که با وجود زمینه های طبیعی و انسانی بالقوه در این بخش، گردشگری هنوز نتوانسته است نقش قابل توجهی در اشتغال، بالفعل نمودن قابلیت های بالقوه، بهبود وضعیت اقتصادی-اجتماعی و توسعه کارآفرینی زنان در این بخش داشته باشد.

کلیدواژه ها:

گردشگری روستایی ، کارافرینی زنان روستایی ، توسعه اقتصادی - اجتماعی ، توانمندسازی