بررسی عوامل موثر بر پایداری امولسیون ها در ازیادبرداشت مخازن هیدروکربوری

با توجه به اهمیت روزافزون انرژی و لزوم بهره برداری از منابع زیرزمینی، مطالعات گوناگونی برای استحصال هرچه بیشتر از این منابع بکار گرفته میشود. یکی از مهمترین منابع زیرزمینی در جهان مخازن هیدورکربوری میباشند، که امروزه با بکارگیری روشهای ثالثیه برداشت، میتوان مقادیر بیشتری از آنها را استحصال کرد. یکی از این روشها، استفاده از تزریق امولسیون ها در مخازن است، که حدود 35 سال پیش مواد فعال سطحی به ویژه در مخازن آمریکا رواج داشته است، که البته بیشتر این اقدامات در سطح تئوری مطرح شده اند، اما برخی اقدامات صنعتی و تجاری هم روی آن صورت گرفته است. مهمترین چالش برای تزریق امولسیون به مخازن، پایداری آنها میباشد، که میکروامولسیون ها بدلیل پایداری ترمودینامیکی که دارند، نسبت به دیگر نوع امولسیون ها مورد توجه بیشتری قرار گرفتهاند. در این مطالعه، مفاهیم اولیه امولسیون و سورفکتانت، طبقه بندی وینسور، نحوه تشکیل امولسیون های آب در نفت و نفت در آب، تعیین نوع سورفکتانت و امولسیون از روی HLB ، آشنایی با جایگزینی مایعات یونی و ذرات جامد جایگزین سورفکتانت در امولسیون، نحوه ساخت امولسیون پیکرینگ آب در نفت و نفت در آب و بررسی اثر دما، شوری و PH بر پایداری امولسیونهای مختلف و معرفی مدل گوی-چاپمن- استرن پرداخته میشود.

کلیدواژه ها:

امولسیون ، پایداری امولسیون ، امولسیون آب در نفت ، امولسیون نفت در آب ، مدل گوی چاپمن ، امولسیون پیکرینگ ، سورفکتانت ، ازدیاد برداشت