اثربخشی آموزش تحلیل رفتار متقابل بر صمیمیت اجتماعی دختران فراری (شهر اصفهان: یک پژوهش مورد – منفرد)

پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی تحلیل رفتار متقابل بر افزایش صمیمیت اجتماعی دختران فراری انجام شد. در این پژوهش از طرح خط پایه چندگانه با ورود پلکانی به درمان استفاده شد. به منظور اندازه گیری میزان صمیمیت اجتماعی، آزمون صمیمیت اجتماعی میلر به کار برده شد. آزمودنی های پژوهش، 3 دختر فراری مرکز ارشاد شهر اصفهان بودند که به تصادف از میان کسانی انتخاب شدند که نمره صمیمیت اجتماعی پایینی داشتند. تحلیل داده ها با استفاده از ترسیم نمودار روند و تعیین اندازه اثر با استفاده از تحلیل درون موقعیتی، بین موقعیتی و موقعیت های مشابه انجام شد. نتایج تحلیل درون موقعیتی و بین موقعیتی نمودار داده ها حاکی از تفاوت معنادار بین موقعیت مداخله و خط پایه هر سه آزمودنی بود (با 100% PND برای آزمودنی 3 و 75% برای آزمودنی 1 و 2). همچنین در موقعیت پیگیری عملکرد هر 3 آزمودنی حفظ شده بود. بنابراین، آموزش تحلیل رفتار متقابل می تواند با بهبود مهارت های ارتباطی، صمیمیت اجتماعی را افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

صمیمیت اجتماعی ، آموزش تحلیل رفتار متقابل ، دختر فراری ، پژوهش مورد ، منفرد