اثر تسلیح با ژئوتکستایل بر رفتار مکانیکی زهکشی نشده ماسه های کربناته

در ایران لایه های ضخیمی از ماسه های کربناته در سواحل خلیجفارس و جزایر کیش و هرمز وجود دارد. این نوع ماسه ها به دلیل ساختار نرم و شکننده خود در حین برش، شکسته شده و کاهش حجم میدهند، مشکل بارز این نوع ماسه ها همین موضوع است. در سالیان اخیر استفاده از ژئوتکستایل و ژئوممبراین به منظور بهبود خواص ژئوتکنیکی ماسه های سیلیکاته و خاکهای چسبنده توسط محققین زیادی مورد بررسی قرارگرفته است. این تحقیق به مقایسه تفاوتهای رفتاری نمونه های مسلح با ژئوتکستایل از ماسه کربناته بندر هرمز با ماسه سیلیکاته ساحل بابلسر تحت آزمایش سه محوری می پردازد. به منظور مقایسه رفتار برشی و همچنین خردشدگی ذرات این ماسه در حالت مسلح و غیرمسلح تعدادی آزمایش سه محوره تحکیم یافته زهکشی نشده با تنش های همه جانبه 50،100،200 و 300 کیلو پاسکال در تراکم نسبی % 70 انجامگرفته است. برای این منظور لایه های ژئوتکستایل به صورت دایرهای شکل با قطر 50 میلیمتر برش داده شده و در سه شکل تک لایه، دو لایه و سه لایه با فواصل معین درون نمونه خاک جاسازی گردیده است. نتایج نشان داد با افزایش تعداد لایه ها مقاومت برشی ماسه هرمز کاهش یافته و پدیده خردشدگی دانه ها بهبود یافته و همچنین افزایش فشار همه جانبه باعث افزایش در مقاومت پیک نمونه ها، اضافه فشار آب حفره ای و خردشدگی شده است.

کلیدواژه ها:

ماسه کربناته ، تسلیح ، ژئوتکستایل ، مقاومت برشی ، خردشدگی ، زهکشی شده ، ماسه هرمز