امکان اجرای طرح خیابان کامل و توسعه پایدار شهری در تهران (مطالعه موردی: خیابان فاطمی)

امروزه اغلب فضاهای عمومی شهری و خیابان ها به دلیل افزایش بی رویه وسایل نقلیه موتوری و وابستگی الگوی زندگی شهری به آنها، به شدت تحت سلطه ماشین در آمده است. شکل گیری و توسعه فضاهای شهری به ویژه خیابان ها، در شهرهای ایران، بر مبنای مقیاس سواره و مسائل مربوط به ترافیک است. در این بین ارتباط خیابان ها با محیط زیست و اجتماع فراموش شده است و شرایط نامطلوب و ناپایدار برای زندگی در خیابان و بافت اطراف بوجود آورده است. در کشورها و جوامع پیشرفته شکل خیابان ها به جایگاه اصلی خود در زندگی مردم باز گردانده شده است. طرح خیابانهای کامل از جمله ایده های جدید در برنامه ریزی شهری و حمل و نقل شهری ، چندی است که در کشورهای توسعه یافته صنعتی به اجرا گذاشته شده است و نتایج مثبت آن حاکی از موفقیت این طرح می باشد. پژوهش پیش رو با هدف ارتقا کیفیت محیطی خیابان فاطمی تهران با رویکرد خیابانهای کامل از نوع تحقیق تحلیلی توصیفی انجام شده است. مقاله حاضر با هدف امکان سنجی و اجرای طرح خیابان کامل در ایران، از نوع تحقیقات کاربردی است که با کمک روش کمی و کیفی انجام شده است. تجزیه و تحلیل داده های کمی با نرم افزار SPSS و تحلیل داده های کیفی، با روش سنجش و تحلیل استراتژیک محیطی انجام شده است. در این مقاله 3 الگوی ممکن برای تبدیل خیابان فاطمی به یک خیابان کامل طراحی و معرفی شدهاند. سپس به ارزیابی و تحلیل تطبیقی این الگوها پرداخته شده است و الگوهای پیشنهادی، در این مرحله با معیار اهداف طرح در جهت تحقق توسعه پایدار ارزیابی شدهاند.

کلیدواژه ها:

خیابان کامل ، محله پایدار ، برنامه ریزی حمل و نقل ، تهران.